Τα πατριωτάκια μας, οι φίλοι του Συλλόγου Μικρασιατών Κρήτης για μία ακόμη φορά τίμησαν τον προστάτη Άγιο των Μικρασιατών τον Άγιο Πολύκαρπο ( Επίσκοπο Σμύρνης) που είναι ο προστάτη τους!
Γράφει η Μαρία Λημνιού: «Μετά την Δοξολογία και την ευλόγηση των άρτων μεταφέραμε από την Παναγία των Σταυροφόρων την εικόνα του στο σπίτι του Συλλόγου μας και στην συνέχεια προσφέραμε καφέ και χειροποίητα κεράσματα»
Βοήθεια όλων μας να είναι, ήταν ένα όμορφο πρωινό Κυριακής πατριωτάκια!
Σήμερα ωστόσο θα σας μεταφέρουμε όμως στην σμυρνέικη Καθαρά Δευτέρα και προετοιμαστείτε, θα σας ανοίξουμε την όρεξη…
Πρώτα όμως θα γράψουμε κάτι ιδιαίτερο, για τα μακαρόνια από την ύστερη Αποκριά που είχαν…φυλάξει κάποιοι για να τα πάνε έξω στα χωράφια να τα θάψουν, συμβολίζοντας έτσι όλους τους δαίμονες της σάρκας που τους νικούν οι αγνοί με προσευχή και με νηστεία, περιμένοντας το Άγιο Πάσχα. Τι έθιμο κι αυτό!
Και τώρα όλα τα καλούδια, τα μπερεκέτια: Τα μπακάλικα, τα ψαράδικα, τα χαλβατζίδικα, οι φούρνοι ήταν ανοιχτοί από το πρωί ως τη 1:00το μεσημέρι και περίμεναν τον κόσμο να αγοράσει τα σαρακοστιανά του: χορταρικά και φρούτα, θαλασσινά που ήταν άφθονα και φρέσκα (αστακοί, στρείδια γαρίδες, μύδια , χτένια, χάβαρα, σουλίνες, αχινοί κολιτσιάνοι, τσαγανιοί), λογιών-λογιών χαλβάδες.
Επίσης απαραίτητα ήταν τα μαρούλια, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, τα σκόρδα και οι ελιές για την καθιερωμένη ραμαζανόπιτα. Με κρασί, ρακί, τσίπουρο και…τσιτσιμπίρα!
Οι νοικοκυρές έφτιαχναν ταχινόπιτα, ταραμοσαλάτα, χαβιαροσαλάτα, ντολμάδες γιαλαντζί, τουρσιά, έβραζαν ρύζι με ζάχαρη και κρόκο ή χοσάφι από ξερά βερίκοκα, δαμάσκηνα , σταφίδες, ξύσμα πορτοκαλιού και λίγη ζάχαρη.
Από την Καθαρά Δευτέρα μαζί με τα σαρακοστιανά ερχόταν και η εποχή του πετάγματος των τσερκενιών. Απ’ όποιο σπίτι είχε ψηλό δώμα, ταράτσα δηλαδή, ήταν εύκολο το πέταγμα του αετού, αλλιώς πήγαιναν εκδρομή στα προάστια της Σμύρνης.
Η αριστοκρατία πήγαινε σε Μπουτζά, Μπουρνόβα, Κορδελιό και στη φημισμένη μπιραρία του Αθανασούλα στο Κοκαργιαλί. Οι λαϊκές πάλι τάξεις στο Μερσινλή, στον Προφήτη Ηλία και στην Αγία Άννα. Από τη διασκέδαση δεν έλειπε η μουσική, με την κιθάρα, το τουμπερλέκι ή το μαντολίνο!
Για τους χαρταετούς χρησιμοποιούσαν σπάγκους: τον ψιλό βενέτικο, τον χοντρό βενέτικο και όποιος είχε οικονομική ευχέρεια τον δαμασκηνό, όπως τον έλεγαν. Τα αετουδάκια της Σμύρνης λόγω κατασκευής ήταν ευέλικτα, έκαναν ωραίους ελιγμούς στα ύψη αλλά ταυτόχρονα μπλέκονταν το ένα με το άλλο!
Αληθινός πόλεμος! Με μεγάλο πείσμα φροντίζανε να καταστρέψει ο ένας του άλλου το τσερκένι. Ολόκληρες γειτονιές ξεσηκώνονταν σε αυτές τις τσερκενομαχίες και παίρνανε το μέρος του γείτονά τους που πέταγε το τσερκένι του. Πολλοί βάζανε πάνω και φαναράκια, και όταν βράδιαζε ο ουρανός φάνταζε μαγευτικός.
Με τους πρώτους μενεξεδένιους ίσκιους που άπλωνε το δείλι χτυπούσαν οι καμπάνες στις εκκλησίες και τα ξωκλήσια που καλούσαν τους πάντες να ακούσουν με κατάνυξη την ψαλμωδία.
Την άλλη εβδομάδα κι ας έχει περάσει η Καθαρά Δευτέρα θα γράψουμε ειδικά για τα «τσέρκια» (αετούς), τα «τσερκένια» της Σμύρνης. Να περνάτε όμορφα…
Source link
