Δύσκολα θα αλλάξει η νοοτροπία των οδηγών στην Κρήτη

Η επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά στην Κρήτη είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, που συνδέεται με διάφορους κοινωνικούς, πολιτισμικούς και θεσμικούς παράγοντες. 

Το πρόσφατο περιστατικό στην οδό Ούλοφ Πάλμε απέδειξε για μια ακόμη φορά πόσο δύσκολα μπορεί να αλλάξει αυτή η νοοτροπία του τρόμου στους δρόμους, μιας και οι ρίζες της είναι πολύ βαθιές στην κρητική πραγματικότητα. Δυστυχώς, χρειάζεται δουλίτσα, που μάλλον δε γίνεται, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν.

Παρόλο που τα τραγικά τροχαία δυστυχήματα είναι συχνά και σοκάρουν την τοπική κοινωνία, η αλλαγή νοοτροπίας δεν έρχεται εύκολα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ταχύτητα και η επιθετική οδήγηση θεωρούνται “μαγκιά” ή απόδειξη ικανότητας, την ίδια ώρα υπάρχει ανοχή σε επικίνδυνες συνήθειες, όπως η μη χρήση ζώνης ή κράνους. 

Οι έλεγχοι μπορεί να μην ήταν επαρκείς όλα τα προηγούμενα χρόνια και παρά την αυστηροποίηση του νόμου, σήμερα εξακολουθεί να επικρατεί αυτή η τραγική αίσθηση ατιμωρησίας, που ενισχύει την παραβατικότητα. Η νυχτερινή διασκέδαση στην Κρήτη συχνά συνοδεύεται από κατανάλωση αλκοόλ, αλλά η συνήθεια της οδήγησης μετά από ποτό δεν έχει εξαλειφθεί. Μάλιστα, οι “κούπες” από τους ντελικανήδες αλλά και τις κοπέλες μάλλον χαρακτηρίζονται ως μαγκιά. 

Από την άλλη οι υποδομές, ειδικά εκτός πόλεων, δεν είναι πάντα οι καλύτερες και η κακή σήμανση δυσκολεύει την ασφαλή οδήγηση. Η οδική ασφάλεια δε διδάσκεται επαρκώς από μικρή ηλικία και οι νέοι οδηγοί υιοθετούν τις κακές πρακτικές των παλαιότερων. 

Απαραίτητη είναι η αυστηρότερη επιβολή του νόμου με περισσότερους ελέγχους και πραγματικά αποτρεπτικά πρόστιμα, όπως και οι εκστρατείες ενημέρωσης που να επηρεάζουν τη νοοτροπία των νέων οδηγών.

Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι η ζωή δεν είναι παιχνίδι και η απερίσκεπτη οδήγηση κοστίζει ζωές. Δυστυχώς, η αλλαγή νοοτροπίας είναι αργή, αλλά αν υπάρχουν συλλογική πίεση και αυστηρότεροι έλεγχοι, μπορεί να μειωθεί δραστικά το φαινόμενο. 

Δυστυχώς, παρά τους νεκρούς εξακολουθεί η κρητική κοινωνία να… σφυρίζει αδιάφορα. Εμείς πόσο ακόμα θα το ανεχτούμε;