Πάρκαρε ο Μανωλάκης στη διάβαση πεζών και του πήρε η Τροχαία τις πινακίδες. Βρίζει την τύχη του τη “μαύρη” και παίρνει τον μπαμπά του, που έχει έναν γνωστό στον Δήμο, που έχει έναν γνωστό στην Τροχαία, μπας και βγάλουνε άκρη
«Βιαζότανε, μωρέ, και δεν είδε τη διάβαση ο καημένος. Κάνε κάτι, σύντροφε, το χρειάζεται το αμάξι να πηγαίνει στη δουλειά του», κλαίγεται ο πατέρας του στο τηλέφωνο. Κι έτσι, ευτυχώς, παίρνει ο Μανωλάκης πίσω τις πινακίδες του, αφού πάντα ήξερε ο μπαμπάς του ότι οι καλές σχέσεις με το τάδε κόμμα και τον δείνα αστυνομικό σού φαίνονται χρήσιμες.
Ο Μανωλάκης αύριο θα παρκάρει στη ράμπα αναπήρων και μεθαύριο θα παραβιάσει και ένα κόκκινο, γιατί μπορεί. Και γιατί, μωρέ, να μην πιει και ένα ποτηράκι παραπάνω και να πάρει το αμάξι; Αφού ξέρει ότι μπορεί να οδηγήσει μεθυσμένος, είναι και μικρή η απόσταση για το σπίτι και στο κάτω-κάτω θα μεσολαβήσει και ο μπαμπάς να σβηστεί η κλήση και να πάρει πίσω το δίπλωμα.
Έτσι έχουμε αναθρέψει σαν κοινωνία ολόκληρες γενιές και, όπως όλα δείχνουν, έπεται και συνέχεια. Γιατί η αγία ελληνική οικογένεια είναι πάντα εκεί για εσένα, να σε ξελασπώσει, να σε βοηθήσει και εντέλει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για το καλό σου. Ποιο είναι το καλό σου; Δεκάδες γενιές κατασκευάζουν παιδιά ανίκανα να αναλάβουν ευθύνες, να διαχειριστούν τα προβλήματά τους και να είναι σε θέση να αναλογιστούν τις επιπτώσεις των πράξεών τους. Ο μπαμπάς και η μαμά θα είναι εκεί για εσένα, για να αντιμετωπίσουν ό,τι σε ζορίζει.
Και κάθονται ο μπαμπάς και η μαμά του Μανώλη και βλέπουν στην τηλεόραση το τροχαίο στα Χανιά με θύμα τον 22χρονο Παναγιώτη. Σοκάρονται και βρίζουν την ώρα και τη στιγμή που άφησαν οι αστυνομικοί ατιμώρητο τον Χανιώτη επιχειρηματία. Λες κι αυτοί οι δύο γονείς δε συντηρούν καθημερινά – σχεδόν – με τη συμπεριφορά τους αυτήν την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας.
Και τελικά μάλλον, κύριε Χρυσοχοΐδη, αυτό το παιδί ήταν παιδί όλων μας, γιατί έχουμε βάλει το χεράκι μας όλοι στη διατήρηση αυτού του συστήματος της ατιμωρησίας και του «δε βαριέσαι». Χωρίς βέβαια να εξισώνω στιγμή την ευθύνη που αναλογεί στη θεία μου, που της σβήσανε μία κλήση, με την ευθύνη που κουβαλάει ο υπάλληλος του Δημοσίου – από τον αστυνομικό της βάρδιας μέχρι τον εκάστοτε ανώτερο – όταν κάνει τα… στραβά μάτια επειδή ο θύτης έχει κοινωνική δύναμη.
Source link
