Ο ναός βρέθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη Λίμυρα
Αρχαιολόγοι στη σύγχρονη Τουρκία ανακάλυψαν τα ερείπια ενός αρχαίου ελληνικού ναού 2.400 ετών αφιερωμένου στον Δία, λύνοντας ένα μυστήριο που απασχολεί τους ερευνητές για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Ο ναός βρέθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη Λίμυρα (ελληνικά: Λίμυρα) στην περιοχή Φοινίκη της Αττάλειας, όπου ομάδες διεξάγουν εκτεταμένες ανασκαφές.
Το Ιερό αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε επιγραφές το 1982. Αυτά τα αρχεία επιβεβαίωσαν ότι ένας ναός του Δία βρισκόταν κάποτε στη Λίμυρα, αλλά η ακριβής τοποθεσία του ήταν άγνωστη. Στρώματα οικισμού και δύσβατο έδαφος έκαναν την αναζήτηση αργή.
Η πρόσφατα αποκαλυφθείσα κατασκευή ταιριάζει με τις περιγραφές σε αυτές τις πρώιμες επιγραφές, απαντώντας τελικά σε ένα μακροχρόνιο ερώτημα στην λυκιακή και ελληνική αρχαιολογία.
Η ελληνική και λυκιακή κληρονομιά της Λιμύρας
Η Λιμύρα βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Τοτσάκ, περίπου 9 χιλιόμετρα (5,5 μίλια) βορειοανατολικά της Φοινίκης. Στην αρχαιότητα, ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Λυκίας, μιας περιοχής στενά συνδεδεμένης με τον ελληνικό κόσμο μέσω του εμπορίου, της πολιτικής και των κοινών θρησκευτικών παραδόσεων.
Η πόλη έγινε πρωτεύουσα υπό τον βασιλιά Περικλή τον 4ο αιώνα π.Χ., μια περίοδος που χαρακτηρίστηκε από ισχυρή ελληνική παρουσία στη νότια Ανατολία. Οι ελληνικές αρχιτεκτονικές μορφές, ο αστικός σχεδιασμός και οι θρησκευτικές πρακτικές διαμόρφωσαν την ανάπτυξη της Λιμύρας κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής.
Το τοπίο διατηρεί ακόμη μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα ερείπια της περιοχής. Τάφοι λαξευτοί σε βράχο καλύπτουν τις πλαγιές. Αμυντικά τείχη περιβάλλουν τον οικισμό. Το Μνημειώδες Ηρώο του Περικλή, ένα θέατρο 6.000 θέσεων, ένα ρωμαϊκό συγκρότημα λουτρών, το μνημείο του Πτολεμαίου, μια σημαντική λεωφόρος και ένα ταφικό μνημείο για τον Γάιο Καίσαρα αναδεικνύουν τη μακρά πολιτιστική ιστορία της πόλης.
Ανακάλυψη κατά τη διάρκεια μιας νέας ανασκαφικής εκστρατείας
Οι ανασκαφές στον χώρο διεξάγονται από τον Kudret Sezgin, μέλος ΔΕΠ στο Πανεπιστήμιο Hitit, σε συνεργασία με το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Ο Sezgin εξήγησε ότι η αστική ανάπτυξη της Λιμύρας ξεκίνησε πριν από περίπου 2.400 χρόνια. Ήταν σε μια περίοδο που η ελληνική παρουσία και επιρροή ήταν στο απόγειό της στη Λυκία.
Είπαν ότι οι γραπτές πηγές δείχνουν ότι ο Έλληνας θεός Δίας παρέμεινε η κύρια θεότητα της Λιμύρας κατά την Κλασική Ελληνική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο. Ωστόσο, κανείς δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει το Ιερό μέχρι τώρα. Η εκτεθειμένη κατασκευή ευθυγραμμίζεται τόσο με το εύρος χρονολόγησης όσο και με τις Αρχιτεκτονικές Περιγραφές σε αρχαίες επιγραφές.
Εντοπίστηκε η είσοδος του ναού και ο Ιερός Θάλαμος
Η ομάδα αποκάλυψε την ανατολική πρόσοψη του ναού και τους τοίχους της παραστάδας που πλαισίωναν την στοά του. Η πρόσοψη εκτείνεται σε πλάτος 15 μέτρα (50 πόδια). Ένα βυζαντινό τείχος της πόλης χτίστηκε αργότερα πάνω από αυτό το τμήμα, δείχνοντας ότι ο χώρος συνέχισε να επαναχρησιμοποιείται πολύ μετά την Κλασική Ελληνική περίοδο.
Ο σηκός, ο Ιερός εσωτερικός θάλαμος, βρίσκεται κάτω από έναν ιδιωτικό πορτοκαλεώνα. Οι ανασκαφές στην περιοχή αυτή θα συνεχιστούν μόλις ολοκληρωθούν οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης.
Νέα ευρήματα αναδιαμορφώνουν την κατανόηση της αρχαίας Λιμύρας
Κεραμικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα στη Λιμύρα μπορεί να χρονολογείται 5.000 χρόνια πριν. Η ανακάλυψη οδήγησε επίσης σε επανεκτίμηση της πρώιμης διάταξης της πόλης.
Μια μνημειακή πύλη που κάποτε πιστεύεται ότι βρισκόταν κάτω από τη Ρωμαϊκή Λεωφόρο φαίνεται τώρα να ήταν η είσοδος στον Ιερό περίβολο του ναού. Ένα τείχος που κάποτε ερμηνευόταν ως μέρος των Ελληνιστικών Οχυρώσεων θεωρείται πλέον μέρος του περιβόλου του ιερού.
Μια σημαντική πρόοδος για την Ελληνική Αρχαιολογία στην Ανατολία
Οι μελετητές λένε ότι η ανακάλυψη είναι σημαντική για την κατανόηση της ελληνικής θρησκευτικής επιρροής σε όλη τη νότια Ανατολία. Τα ιερά του Δία συχνά χρησιμεύουν ως δείκτες πολιτικής ταυτότητας και περιφερειακών συνδέσεων στην ανατολική Μεσόγειο.
Το εύρημα αναμένεται να καθοδηγήσει μελλοντικές ανασκαφές στην περιοχή, όπου πολλά αρχαία ελληνικά ιερά παραμένουν ατελώς χαρτογραφημένα. Οι ομάδες σχεδιάζουν να συνεχίσουν τις εργασίες γύρω από τον Σέλα και τις γύρω περιοχές για να κατανοήσουν καλύτερα την τελετουργική ζωή στην αρχαία Λίμυρα.
ΥΓ: Δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο φινλανδικό περιοδικό του Νοεμβρίου “HISTORIA” –
Απόδοση κειμένου: Γιώργος Θεοδωρόπουλος, Ελσίνκι.
