Ένα απλό τεστ κίνησης, που παρακολουθεί τις αλλαγές στην ταχύτητα με την οποία ένα άτομο στρίβει ενώ περπατά, θα μπορούσε να ανιχνεύει τη νόσο Πάρκινσον σχεδόν εννέα χρόνια πριν από την επίσημη διάγνωση.
Η νόσος Πάρκινσον είναι μια καταστροφική νευροεκφυλιστική διαταραχή, κατά την οποία τμήματα του εγκεφάλου υφίστανται βλάβη με την πάροδο του χρόνου, με την ασθένεια να αρχίζει συχνά να εγκαθίσταται χρόνια πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα.
Οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν προοδευτικούς τρόμους και κινητικές δυσκολίες, που τελικά μπορούν να τους στερήσουν την ανεξαρτησία τους.
Αν και οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι η ανίχνευση ατόμων στο πρώιμο στάδιο της νόσου —γνωστό ως προδρομική φάση— είναι κρίσιμη, μέχρι τώρα δυσκολεύονταν να δημιουργήσουν ένα τεστ που να μπορεί να εντοπίσει ασθενείς χρόνια πριν την έναρξη των συμπτωμάτων.
Ωστόσο, σε μια νέα ανακάλυψη, Γερμανοί νευρολόγοι διαπίστωσαν ότι προβλήματα στο στρίψιμο κατά τη βάδιση μπορούν να βοηθήσουν στην ανίχνευση της νόσου Πάρκινσον 8,8 χρόνια πριν από τη διάγνωση.
Γράφοντας στο περιοδικό Annals of Neurology, ανέφεραν:
«Το στρίψιμο είναι ένα πολύπλοκο μέρος της βάδισης. Απαιτεί συνεχή συντονισμό και τροποποίηση της πορείας κίνησης ενώ μετακινείσαι.
Οι δυσκολίες στο στρίψιμο είναι συχνές και ιδιαίτερα σημαντικές στην καθημερινή ζωή ατόμων με Πάρκινσον.
Επομένως, είναι λογικό ότι τα ελλείμματα στο στρίψιμο μπορούν να παρατηρηθούν, υπογραμμίζοντας την ανάγκη διερεύνησης της προγνωστικής αξίας των μετρήσεων στριψίματος σε αυτή τη φάση.»
Στη μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν τα μοτίβα κίνησης 924 συμμετεχόντων άνω των 50 ετών, χωρίς σημαντικά προβλήματα ακοής ή όρασης, από την μελέτη TREND (Tübingen Evaluation of Risk Factors for Early Detection of Neurodegeneration).
Οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν το τεστ πέντε φορές μέσα σε 10 χρόνια, το οποίο περιελάμβανε περπάτημα σε διάδρομο μήκους 20 μέτρων για ένα λεπτό, με τον δικό τους φυσικό ρυθμό, ενώ φορούσαν έναν αισθητήρα στη μέση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πιο αργό στρίψιμο από την αρχή συνδεόταν με υψηλότερο κίνδυνο μελλοντικής διάγνωσης Πάρκινσον, με διαφορές από τα υγιή άτομα να εμφανίζονται σχεδόν 9 χρόνια πριν τη διάγνωση.
Μέχρι το τέλος της μελέτης, 23 συμμετέχοντες είχαν διαγνωστεί με τη νόσο, περίπου πέντε χρόνια μετά την πρώτη δοκιμή.
Χρησιμοποιώντας μηχανική μάθηση που έλαβε υπόψη την ηλικία, το φύλο και τη μέγιστη ταχύτητα στριψίματος, οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν το 60% των ασθενών στα πρώιμα στάδια της νόσου.
Οι συμμετέχοντες γενικά έτειναν να στρίβουν πιο αργά όσο γερνούσαν, αλλά εκείνοι που αργότερα διαγνώστηκαν με Πάρκινσον άρχιζαν να παρουσιάζουν πιο αργό και ευρύτερο στρίψιμο έως και 8,8 χρόνια πριν την επίσημη διάγνωση.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτό μπορεί να αποτελεί ένδειξη επιδείνωσης είτε στη γενική ταχύτητα κίνησης είτε στην ισορροπία και τη σταθερότητα της στάσης — παράγοντες που επηρεάζονται συχνά στη νόσο Πάρκινσον.
Προσθέτουν:
«Η μείωση της σταθερότητας της στάσης μπορεί υποσυνείδητα να ωθεί τους ασθενείς να στρίβουν πιο αργά και να υιοθετούν μια πιο ασφαλή διαδρομή, χρησιμοποιώντας μεγαλύτερο τόξο.
Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς με Πάρκινσον — ήδη στην προδιαγνωστική φάση – αναπτύσσουν στρατηγικές για ασφαλέστερο και πιο σταθερό στρίψιμο.»
Ενδιαφέρον έχει ότι οι άνδρες βρέθηκαν να έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, ενώ κάθε αύξηση της ηλικίας κατά ένα έτος σχετιζόταν με 15% υψηλότερο κίνδυνο.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι άνδρες είχαν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν τη νόσο από τις γυναίκες.
Οι ερευνητές κατέληξαν:
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι οι μετρήσεις του στριψίματος μπορούν να βοηθήσουν στην πρόβλεψη της κλινικής διάγνωσης της νόσου Πάρκινσον και να ενισχύσουν ένα σύνολο προδιαγνωστικών δεικτών για τον εντοπισμό ατόμων υψηλού κινδύνου. Η χρήση ενός και μόνο φορητού αισθητήρα αδράνειας και επικυρωμένων αλγορίθμων, όπως στη συγκεκριμένη μελέτη, είναι πρακτική για μαζικό έλεγχο.»
Ωστόσο, αυτή είναι η πρώτη προοπτική μακροχρόνια μελέτη που εξετάζει τα χαρακτηριστικά στριψίματος στη νόσο Πάρκινσον και οι ερευνητές αναγνώρισαν περιορισμούς — όπως το ότι αξιολογήθηκαν μόνο επτά παράμετροι στριψίματος.
«Μελλοντική έρευνα μπορεί να εξετάσει περισσότερα χαρακτηριστικά στριψίματος, σε συνδυασμό με χαρακτηριστικά βάδισης και ισορροπίας», ανέφεραν.
Ένα μεγαλύτερο δείγμα θα επέτρεπε πιο γενικεύσιμα αποτελέσματα, πρόσθεσαν.
Τρέχουσα εικόνα της νόσου
Προς το παρόν δεν υπάρχει οριστικό τεστ διάγνωσης της νόσου.
Η διάγνωση βασίζεται συνήθως στην εμφάνιση καθυστερημένων συμπτωμάτων, όπως ο τρόμος, αφού αποκλειστούν άλλες πιθανές αιτίες.
Οι οργανώσεις για την Πάρκινσον υπολογίζουν ότι πάνω από 1 στους 4 ασθενείς αρχικά λαμβάνουν λανθασμένη διάγνωση.
Η νόσος υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα επηρεάζει περίπου 70.000 ασθενείς την τελευταία πενταετία. Καταγράφηκαν 23.000 νέα περιστατικά σε αυτό το διάστημα και 37.000 θάνατοι ασθενών με διάγνωση Πάρκινσον στην ίδια περίοδο
Έρευνα αναφέρει ότι ο επιπολασμός της νόσου είναι περίπου 400 περιστατικά ανά 100.000 πληθυσμού (≈0,4% του γενικού πληθυσμού) και για άτομα άνω των 80 ετών περίπου το 2,8%.
Η ετήσια επίπτωση υπολογίζεται σε περίπου 48 νέα περιστατικά ανά 100.000 ανθρώπους/έτος.
Αναφέρεται ότι στη Περιφέρεια της Θεσσαλία τα νέα περιστατικά ανά έτος είναι 69 ανά 100.000 κατοίκους, έναντι ~35 ανά 100.000 στην Κρήτη.
Πρώιμα συμπτώματα
- Τρέμουλο
- Μυϊκή δυσκαμψία
- Βραδύτητα κίνησης
- Απώλεια όσφρησης
- Προβλήματα ισορροπίας και συντονισμού
- Κράμπες
- Συχνή εμφάνιση κατάθλιψης και άγχους
Τι την προκαλεί;
Η νόσος οφείλεται στον θάνατο νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο που παράγουν ντοπαμίνη, χημική ουσία που ελέγχει την κίνηση.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αιτία είναι συνδυασμός γενετικών παραγόντων και περιβαλλοντικών επιδράσεων.
Ο κίνδυνος εμφάνισης αυξάνεται με την ηλικία, με τους περισσότερους ασθενείς να διαγιγνώσκονται άνω των 50.
Source link
