Γίνεται μια νόμιμη επήρεια σε ΑΟΖ να την ανταλλάξεις με παράνομο κλείσιμο κόλπου για χατίρι της Chevron;

Γίνεται μια νόμιμη επήρεια σε ΑΟΖ να την ανταλλάξεις με παράνομο κλείσιμο κόλπου για χατίρι της Chevron;

Aπό τη μία πλευρά θα έχει μπει το παράνομο και προδήλως καταχρηστικό κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης και από την άλλη ένα νόμιμο δικαίωμα της ελληνικής πλευράς, του οποίου είναι υπό συζήτηση μόνο η έκταση

Διάφοροι “μύστες πληροφοριών” στο “χρυσό τρίγωνο” της πρωτεύουσας εκφράζουν αισιοδοξία ευνοϊκής κατάληξης των “διαπραγματεύσεων” με τη Λιβύη για το ζήτημα της χάραξης θαλασσίων ζωνών, ψιθυρίζοντας ότι το “μεγάλο όπλο” είναι η παραίτηση από την επήρεια της Γαύδου στη χάραξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) ανάμεσα στις δύο χώρες, για να επιταχυνθεί η δραστηριοποίηση της αμερικανικής Chevron στην περιοχή. Σε αντάλλαγμα, υποτίθεται, οι Λίβυοι θα παραιτηθούν από το περίφημο κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης, που όμως είναι εξόφθαλμα παράνομο, από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας! Κι αυτό δεν το προσπερνάς έτσι εύκολα… 

Αν το προσπεράσεις, φτιάχνεις δεδικασμένο 

Είναι εξόφθαλμα παράνομο, όπως και το “Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο”! Διότι η απόσταση ανάμεσα στα δύο άκρα, που ορίζουν την είσοδο στον κόλπο της Σύρτης, είναι εφταπλάσια από αυτήν που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) για να επιτρέπει το “κλείσιμο”. Δηλαδή, με τη χάραξη μιας ευθείας γραμμής ανάμεσα στα δύο σημεία εισόδου, η οποία και θα θεωρηθεί ως βάση, πέραν της οποίας θα αρχίσει να υπολογίζεται η ΑΟΖ. Είναι προφανές ότι το παράνομο κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης δίνει ένα σημαντικό επιπλέον θαλάσσιο μέρος στη Λιβύη ως ΑΟΖ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοποίηση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Είναι άλλο πράγμα το να συζητήσεις και ενδεχομένως να συμφωνήσεις ή να παραπέμψεις σε κάποιον διεθνή δικαιοδοτικό μηχανισμό την εκτίμηση της επήρειας της Γαύδου στην ΑΟΖ των δύο χωρών και άλλο να παριστάνεις ότι διαπραγματεύεσαι και να κομπάζεις ότι έλυσες το πρόβλημα… παραιτούμενος! Και καμία Chevron δε σε “υποχρεώνει”. Δεν ανταλλάσσεις νόμιμο με παράνομο… 

Προσοχή στα στοιχειώδη 

Για να μην ξεχάσουμε τα στοιχειώδη, ελπίζω να αντιλαμβάνονται όλοι ότι από τη μία πλευρά θα έχει μπει το παράνομο και προδήλως καταχρηστικό κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης και από την άλλη ένα νόμιμο δικαίωμα της ελληνικής πλευράς, του οποίου είναι υπό συζήτηση μόνο η έκταση. Ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι νήσοι, ανεξαρτήτως μεγέθους, που έχουν οικονομική δραστηριότητα, δικαιούνται ΑΟΖ. Εν ολίγοις, είναι παράλογο ακόμα και να μπει η ελληνική πλευρά σε τέτοιο παζάρι. Εάν το πράξει, θα έχει αυτομάτως νομιμοποιήσει τη συνήθη πρακτική της Τουρκίας, που φαίνεται ότι αντιγράφει και η Λιβύη, του να ισχυρίζεται κάτι που γνωρίζει ότι είναι παράνομο, με στόχο να προσδώσει διαπραγματευτική ευελιξία και να ανταλλαχθεί στο τραπέζι κάποιας μελλοντικής διαπραγμάτευσης. Είναι ζήτημα αρχής η απόρριψη τέτοιων μεθοδεύσεων. 

Θανάσιμο “προηγούμενο” αν συμβεί για το Καστελόριζο 

Διότι, πέραν του ξεκάθαρου παραλογισμού στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης, θα συνιστούσε και “θανάσιμο” προηγούμενο στην περίπτωση του Καστελόριζου! Ήδη αντιμετωπίζουμε ως χώρα το επιχείρημα ότι στη διαπραγμάτευση με την Αίγυπτο εκχωρήσαμε 17+% της επήρειας επί της ΑΟΖ του δεύτερου νησιού της Μεσογείου σε μέγεθος, της Κρήτης! Αν έχουμε εκεί εκχωρήσει τέτοιο ποσοστό, ποια είναι αναλογικά η “δίκαιη επήρεια” του Καστελόριζου; Σε εισαγωγικά το “δίκαιη”, διότι για παράδειγμα η Χάγη συνυπολογίζει πολλούς παράγοντες, διαφορετικούς σε κάθε περίπτωση. Άλλο το να συμφωνηθεί ή να κριθεί επήρεια της Γαύδου 10-15-20-30% κι άλλο το να παραιτηθείς από μόνος σου, δήθεν διαπραγματευόμενος. Η Τουρκία μάς περιμένει στη γωνία και εμμένει στην παράνομη θέση της, ότι τα νησιά δε δικαιούνται τίποτα πέραν των χωρικών υδάτων, μη εξαιρώντας ούτε την Κρήτη (σε αυτήν την καταπάτηση στηρίζεται το “Τουρκο-λιβυκό”), ούτε την Κύπρο, που είναι και κράτος. 

Όσοι το συζητούν, να το ξανασκεφτούν τριπλά 

Εάν έστω ως σκέψη κάποιοι το ονειρεύονται για “λύση”, ας το ξανασκεφτούν τριπλά. Βέβαια, τονίζεται ξανά ότι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως κάποιοι το σκέπτονται σοβαρά. Ας κρατήσουμε και την απειροελάχιστη πιθανότητα να “θάψει” το Τουρκο-λιβυκό με αυτόν τον έμμεσο τρόπο η σημερινή Λιβύη. Ας μείνουμε όμως στο ότι στη διπλωματία ποτέ κανείς δεν απαιτεί από εσένα να αυτοκτονήσεις. Εάν όμως εμφανίζεσαι “εθελοντής”, τότε αλλάζει το πράγμα. Οψόμεθα…
 


Source link