Ολόκληρος ο Σεπτέμβριος για το Ηράκλειο είναι αφιερωμένος στη Μικρασία μας…
Καλησπέρα πατριωτάκια μου! Πέρασε και φέτος η 14η Σεπτεμβρίου αλλά εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ! Κάθε μέρα έχουμε μέσα μας την «Αγία Μικρασία». Το περασμένο Σάββατο περάσαμε υπέροχα στο «Μάνος Χατζιδάκις» και γυρνώντας σπίτι-όπως κάθε χρόνο μετά τα μεσάνυχτα και ξημερώνοντας 14η του Σεπτέμβρη-αφήσαμε ανοικτά τα εξωτερικά φώτα, στη μνήμη των προγόνων μας…
Ξεκινάμε με νέα: Η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας και ο Σύλλογος Αλατσατιανών Νομού Ηρακλείου, συμμετέχουν στη εκδήλωση της Περιφέρειας Κρήτης στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου 17 Σεπτεμβρίου με τη διεθνούς φήμης ερμηνεύτρια Ερήνη Τορνεσάκη! Και μάλιστα θα ακολουθήσει αλατσατιανό γλέντι στην αγαπημένη πλατεία Μαστρακούλη, βράδυ Παρασκευής!
Και ερχόμαστε τώρα στον Σύλλογο Μικρασιατών Ηρακλείου «Άγιος Πολύκαρπος» που ετοιμάζει τη δική του βραδιά!
Γράφει ο πρόεδρος Κωνσταντίνος Κουναλάκης…
«Φανταστείτε τη σκηνή να ζωντανεύει: Από τα πέτρινα μονοπάτια της Καππαδοκίας μέχρι τις πολύχρωμες αγορές της Σμύρνης, οι ήχοι και οι ρυθμοί της Μικράς Ασίας πλημμυρίζουν τον χώρο. Η χορωδία τραγουδάει με πάθος, οι χορευτές κινούνται με χάρη, και κάθε νότα και κάθε βήμα αφηγούνται ιστορίες χαμένων πατρίδων. Κάπου εκεί, ανάμεσα σε φως και σκιά, ο Καραγκιόζης εμφανίζεται αστείος, σοφός, γεμάτος ζωντάνια. Με γέλιο και πονηριά, μας οδηγεί σε στιγμές που συγκινούν, που θυμίζουν και που κάνουν την παράδοση να μιλάει ξανά στις καρδιές μας. Ένα μουσικοχορευτικό οδοιπορικό γεμάτο σεβντά και σεβνταλίκι, όπου η μνήμη, η αγάπη και η λαχτάρα συνυφαίνονται με το σήμερα, για να ζωντανέψει μπροστά στα μάτια μας η μαγεία των χαμένων πατρίδων. Σας περιμένουμε το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου για μια και μοναδική παράσταση με ελεύθερη είσοδο.»
Κλείνουμε με κάτι εξαιρετικό. Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης,δημοσιογράφος και συγγραφέας,αναφερόμενος και σε μιά άγνωστη ιστορία του «Κιόρ Μπεχλιβάν»,του διαβόητου αρχιτσέτη Μπεχλιβάνη που μπήκε πρώτος με τους ατάκτους του στη Σμύρνη τον τραγικό Αύγουστο του ΄22….. (Κιόρ =τυφλός).
”Οταν αφηγούμαστε σήμερα στα παιδιά μας όσα ακούσαμε από τους πατεράδες μας για τη Σμύρνη, νομίζουν ότι πρόκειται για συναρπαστικό παραμύθι. Κι όμως, η αλήθεια παραμένει πάντα ζωντανή. Μας αγγίζει τις καρδιές και μας θυμίζει τις ρίζες μας. Η οικογένεια του πατέρα μου, μέσα στο βάθος του χρόνου, έζησε στην ελληνική Ιωνία. Κι όσα επί χρόνια εκείνος μου αφηγείτο, θα μπορούσαν θαυμάσια να αποτελέσουν τον καμβά για ένα συναρπαστικό σίριαλ. Μόνο που δεν θα ήταν φανταστικό το σενάριο, αλλά μεταφορά μιας γοητευτικής εποχής, που κατέληξε σε ανείπωτη τραγωδία. Οταν οι παλιοί Σμυρνιοί βρισκόντουσαν παρέα, ξυπνούσαν οι αναμνήσεις, και τους άκουγα να μιλάνε για την Ευαγγελική Σχολή, και άλλες, όπως τις ενοριακές Σχολές, την Ακπασόγλειο, του Αγίου Κωνσταντίνου και τόσες πολλές ελληνικές και ξένες. Μιλούσαν για την Αγία Φωτεινή, τον Αγιο Γεώργιο, την Αγία Αικατερίνη, την Τράπεζα της Ανατολής, για το εξαγωγικό εμπόριο της Σμύρνης, για τα αρωματικά καπνά, για την ελληνική λέσχη Σαμπέρ και για τις εφημερίδες: την «Αμάλθεια», την «Εστία», τον «Τηλέγραφο», για το θέατρο Σμύρνης και τα «Ολύμπια», για τις οδούς του Αλκατζή, της Ευαγγελιστρίας, του Αρμπαντζή, για τη σιδηροδρομική γραμμή Σμύρνης – Πανόρμου και τόσα και τόσα άλλα.
Καθώς σκύβω τώρα σ’ αυτά τα χειρόγραφα, αφυπνίζονται παιδικά βιώματα, πλανώνται σκιές, αναστηλώνονται πεσμένοι βωμοί, ανάβουν σβησμένες εστίες, ξυπνούν μνήμες, ακούσματα που συνθέτουν το παρελθόν. Αφήστε, λοιπόν, να παραδοθώ ακάλυπτα στα συναισθήματά μου. Την πατρική εστία αναζητώ. Τις ρίζες.
Συνεχίζεται…
Source link
