Ένας Καναδός με αναπηρία αποκάλυψε στη Daily Mail την προσωπική του κόλαση: εννέα χρόνια εγκλωβισμένος σε νοσοκομείο, όπου –όπως ισχυρίζεται– οι φροντιστές τον πιέζουν να δώσει τέλος στη ζωή του με ευθανασία.
Ο Ρότζερ Φόλεϊ είναι καθηλωμένος σε ένα δωμάτιο στο νοσοκομείο London Health Sciences Centre (LHSC) στο Οντάριο του Καναδά, όπου το προσωπικό του «αφήνει συνεχώς υπαινιγμούς» για ευθανασία, όπως λέει ο ίδιος.
Πάσχει από νωτιαία παρεγκεφαλιδική αταξία, μια ανίατη εγκεφαλική νόσο που δυσχεραίνει την κίνηση. Χρειάζεται βοήθεια για να σηκωθεί ώστε να φάει, να πιει και να πάρει τα φάρμακά του.
Τον περασμένο μήνα, το νοσοκομείο άλλαξε τα απαλά κεχριμπαρένια φώτα του δωματίου του με έντονα λευκά φώτα, που –καθώς είναι φωτοευαίσθητος– του προκαλούν πόνο και δεν του επιτρέπουν να σηκωθεί για να τραφεί, σύμφωνα με τον ίδιο.
Ο 49χρονος έφαγε το τελευταίο γεύμα του στις 6 Μαΐου και έκτοτε τρέφεται μέσω ενδοφλέβιας έγχυσης.
Τώρα, οι φλέβες του έχουν εξασθενίσει, με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος ή άλλης κρίσης υγείας, όπως λέει.
Ακόμη χειρότερα, όπως υποστηρίζει ο Φόλεϊ, οι φροντιστές του αναφέρουν τακτικά την ευθανασία ως «διέξοδο», στο πλαίσιο του μαζικού καναδικού προγράμματος Ιατρικά Υποβοηθούμενου Θανάτου (MAiD).
Ο Φόλεϊ λέει πως θέλει να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια τον Σεπτέμβριο πίσω στο σπίτι του, συνθέτοντας μουσική, γυμναζόμενος και βλέποντας την οικογένειά του.
«Δεν ξέρω αν θα είμαι ζωντανός στο τέλος αυτού του μήνα», δήλωσε.
«Παλεύω μέχρι την τελευταία μου ανάσα, αλλά είμαι αντιμέτωπος με ένα καθεστώς σκληρό, αναίσθητο και διψασμένο για αίμα».
Το νοσοκομείο και ο οργανισμός Ontario Health δεν έκαναν κάποιο σχόλιο στις καταγγελίες του φόλεϊ. Και οι δύο φορείς περιορίζονται από κανόνες εχεμύθειας ασθενών.
Ο Φόλεϊ υπήρξε διευθυντής ηλεκτρονικού εμπορίου στη Royal Bank of Canada, όμως η καριέρα του σταμάτησε απότομα όταν διαγνώστηκε με την εγκεφαλική νόσο, που απαιτεί συνεχή φροντίδα.
Οι κρατικά επιδοτούμενοι φροντιστές κατ’ οίκον τον παραμελούσαν, λέει: τον έσερναν στο πάτωμα και τον χτυπούσαν στους τοίχους.
Κατέληξε στο νοσοκομείο με τροφική δηλητηρίαση τον Φεβρουάριο του 2016 και έκτοτε παραμένει εκεί.
Ο Φόλεϊ λέει πως θα επιστρέψει στο σπίτι του μόνο αν του επιτραπεί να επιλέγει ο ίδιος τους φροντιστές του, σε ένα μοντέλο που αποκαλείται «αυτοκατευθυνόμενη φροντίδα» — κάτι σπάνιο στο χρηματοδοτούμενο από φόρους σύστημα υγείας του Οντάριο.
Ο οργανισμός Ontario Health αρνήθηκε, σύμφωνα με τον ίδιο, και ο Φόλεϊ προσέφυγε νομικά κατά του νοσοκομείου, των αρμόδιων φορέων και άλλων. Αντιμετωπίζει –όπως υποστηρίζει– όλο και πιο σκληρές συνθήκες στο νοσοκομείο Η υπόθεσή του απορρίφθηκε τον Ιανουάριο του 2024 σύμφωνα με τοπικά μέσα.
Πέρυσι, η διοίκηση του νοσοκομείου του αφαίρεσε τα απαλά φώτα, αντικαθιστώντας τα με μπλε φως που επιδεινώνει την ευαισθησία στα μάτια του.
Ως αποτέλεσμα, δεν μπορεί να σηκωθεί για να τραφεί και έκτοτε λαμβάνει τροφή ενδοφλέβια.
Αυτό αυξάνει τους κινδύνους για εμφράγματα, λοιμώξεις και θρόμβους, όπως λέει.
«Ξέρουν ότι το σώμα μου δεν θα αντέξει πολύ χωρίς φαγητό, φάρμακα και νερό και ότι τα μάτια μου δεν αντέχουν το φως», δήλωσε.
«Θα ήταν κάτι περισσότερο από ευχαριστημένοι αν πέθαινα από καρδιακή προσβολή».
Οι φροντιστές τον ρωτούν συχνά αν είναι «αυτοκτονικός», ως πρόλογο για να του μιλήσουν για το πρόγραμμα MAiD, ισχυρίζεται.
«Απλώς μου πετάνε το δόλωμα», λέει.
«Τους κόβω αμέσως. Τους λέω ότι δεν απαντώ σε τέτοιες ερωτήσεις. Ξέρω πού οδηγεί αυτό».
Λαχταρά να επιστρέψει στο διαμέρισμά του στο Χάιμπουρι, όπου θα μπορεί να συνθέτει μουσική και να προσφέρει εθελοντικά στις οργανώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των αναπήρων.
Το σπίτι του διαθέτει προσβάσιμο μπάνιο και γυμναστήριο. Αν του επιτραπεί η αυτοκατευθυνόμενη φροντίδα, θα μπορούσε επίσης να βλέπει συχνότερα τη μητέρα του, τα δύο αδέρφια και την ανιψιά του.
«Αυτό είναι το φως στην άκρη του τούνελ», λέει.
Μια διαδικτυακή καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων για τη νομική του μάχη έχει συγκεντρώσει σχεδόν 3.000 δολάρια.
Ο Φόλεϊ έχει καταθέσει έγγραφα και ηχητικά αποσπάσματα που στηρίζουν τους ισχυρισμούς του για αυτοκατευθυνόμενη φροντίδα, περιλαμβανομένων email από γιατρούς που υποστηρίζουν ότι πρέπει να έχει πρόσβαση σε αυτή.
Η αγωγή 20 εκατομμυρίων δολαρίων κατά του LHSC και άλλων απορρίφθηκε τον Ιανουάριο από το Ανώτατο Δικαστήριο του Οντάριο, σύμφωνα με τοπικά δημοσιεύματα.
Είχε καταθέσει την αγωγή το 2018, υποστηρίζοντας ότι το προσωπικό του νοσοκομείου τον πίεσε να ενταχθεί στο MAiD και αδίκως του αρνήθηκαν τη χρηματοδότηση για την αναγκαία φροντίδα.
Η υπόθεσή του είναι η πιο πρόσφατη τραγική περίπτωση που ρίχνει φως στο μαζικό πρόγραμμα ευθανασίας του Καναδά, το οποίο πλέον ευθύνεται για έναν στους 20 θανάτους στη χώρα.
Περίπου 15.300 άτομα επέλεξαν το MAiD το 2023, ποσοστό 4,7% όλων των θανάτων στη χώρα.
Η εκστρατεία «Dying With Dignity» λέει πως οι διαδικασίες αυτές «καθοδηγούνται από συμπόνια, την επιθυμία για τερματισμό του πόνου και για προσωπική αυτονομία».
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η νομοθεσία δεν διαθέτει επαρκείς ασφαλιστικές δικλίδες, απαξιώνει τις ζωές των αναπήρων και ενθαρρύνει τους φροντιστές να προτείνουν την ευθανασία σε ανθρώπους που ίσως να μην την είχαν σκεφτεί ποτέ.
Οι Καναδοί στηρίζουν ευρέως το MAiD και αποτελεί πλέον την πιο κοινή αιτία θανάτου μετά τον καρκίνο, τις καρδιοπάθειες και τα ατυχήματα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Το 96% των περιπτώσεων του 2023 αφορούσε άτομα με κατάσταση που καθιστούσε το φυσικό τέλος «εύλογα προβλέψιμο».
Περίπου τα δύο τρίτα ήταν καρκινοπαθείς. Καρδιοπάθειες, αναπνευστικά και εγκεφαλικά νοσήματα είναι επίσης συχνοί λόγοι επιλογής ευθανασίας.
Από το 2016, 75.500 άνθρωποι έχουν πεθάνει μέσω του προγράμματος ευθανασίας.
Η μέση ηλικία των ληπτών είναι τα 77 έτη. Οι άνδρες αποτελούν το 51,4% και οι γυναίκες το 48,6%.
Ο Καναδάς νομιμοποίησε το πρόγραμμα ευθανασίας το 2016 για ενήλικες με σοβαρές και προχωρημένες παθήσεις ή αναπηρίες που προκαλούσαν πόνο, με επικείμενο τον θάνατο.
Ο νόμος τροποποιήθηκε το 2021 ώστε να επιτρέψει τη διαδικασία και σε μη τελικούς ασθενείς, διευρύνοντας σημαντικά την επιλεξιμότητα.
Σήμερα, κάθε ενήλικος με σοβαρή πάθηση ή αναπηρία μπορεί να ζητήσει βοήθεια για να πεθάνει.
Η ευθανασία είναι νόμιμη σε επτά χώρες: Βέλγιο, Καναδά, Κολομβία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία και Ισπανία. Είναι επίσης νόμιμη σε ορισμένες πολιτείες της Αυστραλίας.
Άλλες περιοχές, περιλαμβανομένων ολοένα περισσότερων πολιτειών των ΗΠΑ, επιτρέπουν την υποβοηθούμενη αυτοκτονία από γιατρό, όπου οι ασθενείς λαμβάνουν οι ίδιοι τη θανατηφόρα δόση που τους συνταγογραφεί ο ιατρός.
Η Γαλλία, η Βρετανία και οι πολιτείες της Νέας Υόρκης και του Ιλινόι στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει να εξετάζουν τη δική τους εκδοχή γιατρικής υποβοηθούμενης αυτοκτονίας τους τελευταίους μήνες.
Source link
