Δεν ήθελε και πολύ…η καλή μας η μνήμη να μας πάει λίγο πίσω, στον περασμένο Σεπτέμβρη όταν η ομάδα που κατέκτησε την Ευρωλίγκα, η Φενέρ του Σάρας είχε έρθει στο Ηράκλειο (φωτό) για να παίξει στο διεθνές τουρνουά, τουρνουά που χρωστάμε στον Εργοτελίτη Μανόλη Ρουσσάκη. Τότε γνωρίσαμε τον Σάρας αλλά και θαυμάσιους ανθρώπους στη διοίκησή της, καταλάβαμε ότι αυτή η ομάδα χτίστηκε για να πάρει το τρόπαιο στο τέλος της σεζόν ενώ μιλήσαμε και αρκετά για ένα μεγάλο συνδετικό κρίκο, τον Έλληνα που λάτρεψε όσο κανέναν άλλο η Τουρκία…
Λίγοι ίσως Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι τον έχουν ακουστά αλλά αυτό δεν ισχύει για τους φίλους της ΑΕΚ μιας και έστω και για μικρό χρονικό διάστημα έζησέ το όνειρό του και κατέβηκε από την Πόλη στη Φιλαδέλφεια. Το άστρο του Λευτέρη Κιουτσουκαντωνιάδη αρκετά χρόνια έπειτα από το χαμό του, δεν έχει σβήσει ακόμα.
Γεννημένος στις 22 Δεκεμβρίου 1925 από Έλληνες γονείς στην Πρίγκηπο της Προποντίδας ο Λευτέρης Αντωνιάδης (ή Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδης) από Έλληνες γονείς, ξεδίπλωσε τα πρώτα ψήγματα του ταλέντου του στο ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία. Πραγματοποίησε τα πρώτα του βήματα στην Ταξίμ και δεν άργησε να ξεχωρίσει χάρη στην άψογη τεχνική του κατάρτιση και την έφεση στο σκοράρισμα. Πλέον, οι μεγαλύτερες ομάδες της χώρας ερίζουν για την υπογραφή του, όμως τελικά η Φενέρμπαχτσε θα τον εντάξει στο δυναμικό της.
Εκεί χωρίς τότε να το γνωρίζει ούτε ο ίδιος θα χτίσει ολόκληρα τα όνειρά του για το μέλλον, εξελισσόμενος σε έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία της. Κατέγραψε συνολικά 615 παρουσίες μαζί της, ενώ πέτυχε 423 γκολ. Φόρεσε τα κιτρινα και τα μπλε από το 1947 ως το 1951 και από το 1953 έως το 1964. Και χρόνια τώρα η προτομή του υπάρχει έξω από το γήπεδο της Φενέρ κι ακόμα ακούγεται το σύνθημα (στα τουρκικα βέβαια) πάσα στον Λεφτέρ να γράψει το τεφτέρ!
Στον «μικρό το δέμας, αλλά μαχητή» Λεφτέρ οι φίλαθλοι της Φενέρμπαχτσε προσέδωσαν το παρατσούκλι «Κιουτσούκ» (σ.σ. δηλαδή μικρός). Παράλληλα, τον βάφτισαν και «Καθηγητή», επειδή πάντα έβρισκε τη λύση για να «ξεκλειδώνει» τις αντίπαλες άμυνες.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του ο Θανάσης Κάππος «Το ποδόσφαιρο και η Αριστερά»:
«Λέγεται ότι δεν είχε χάσει ποτέ πέναλτι. Απολάμβανε τη λατρεία των φιλάθλων με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα του πάμπλουτου Τούρκου βιομήχανου Χατζή Μπεκίρ. Ο Χατζή Μπεκίρ είχε γίνει πλούσιος φτιάχνοντας τα πασίγνωστα λουκούμια της Κωνσταντινούπολης και προσέφερε στον Έλληνα άσο ειδικό πριμ για κάθε γκολ που έβαζε».
Αποτέλεσε τον πρώτο ποδοσφαιριστή από το τουρκικό πρωτάθλημα που μεταγράφηκε σε ομάδα του εξωτερικού, αφού για ένα φεγγάρι μετακόμισε στην Ιταλία το 1951 για λογαριασμό της Φιορεντίνα. Επόμενος σταθμός; Για μικρό διάστημα η Νις στη Γαλλία.
«Ο Λευτέρης είναι 39 ετών, αλλά ακόμα αντέχει… Και στις 4 Οκτωβρίου 1964 στη Νέα Φιλαδέλφεια αγωνίζεται στο παιχνίδι ΑΕΚ- Προοδευτική 1-1. Γίνεται ο μοναδικός άνθρωπος που στην Α’ Εθνική έκανε ντεμπούτο πρώτα ως προπονητής και ύστερα από ένα χρόνο ως παίκτης».
Είναι ο γηραιότερος που σκόραρε με τη φανέλα της ΑΕΚ στα περισσότερα από 60 χρόνια της Α’ Εθνικής και ο γηραιότερος, ο οποίος αγωνίστηκε με τα χρώματά της.
Επίσης, χρίζεται ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής της Α’ Εθνικής ως τότε. Παίζει μόνο πέντε ματς με δύο γκολ, και τα δύο στο 7-1 στη Ριζούπολη επί του Απόλλωνα, στις 11 Οκτωβρίου. Δυστυχώς, τραυματίστηκε στον αγώνα με τον Ηρακλή και λίγο μετά κρέμασε τα παπούτσια του.
Source link
