Η κ. Μαρία Μπάστα μιλά στο neakriti.gr για την “ανοχή” της κοινωνίας, τον κίνδυνο και τον αντίκτυπο στις νέες γενιές
Ο δημόσιος διάλογος γύρω από την οπλοκατοχή έχει οξυνθεί, ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα στοιχεία έρευνας που αναδεικνύουν την έκταση του φαινομένου σε όλη τη χώρα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αποκτά ιδιαίτερη αξία η ψυχιατρική προσέγγιση: πώς επηρεάζεται η συλλογική ψυχολογία από τη διάδοση των παράνομων όπλων; Πώς μορφοποιείται το κλίμα μέσα στις κοινότητες; Και κυρίως, γιατί η ελληνική κοινωνία μοιάζει να έχει αναπτύξει έναν βαθμό «ανοχής» απέναντι σε αυτήν τη νοσηρή πραγματικότητα;
►Διαβάστε επίσης: Έρευνα-σοκ της Metron Analysis: Ένας στους 4 Έλληνες θέλει όπλο στο σπίτι
Στη “Νέα Κρήτη” και το neakriti.gr, η διευθύντρια της Ψυχιατρικής και Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του ΠΑΓΝΗ, κ. Μαρία Μπάστα, δίνει καθαρές απαντήσεις και θέτει ουσιαστικά ερωτήματα για τις κοινωνικές και ψυχικές συνέπειες της οπλοκατοχής.
«Η πραγματικότητα μάς κοιτάζει κατάματα»
Η μεγάλη ερώτηση μέσα σε όλα αυτά είναι η εξής: Πώς θα εκλάβει η κοινωνία αυτήν την εξέλιξη, τώρα που η διακίνηση παράνομων όπλων βρίσκεται μπροστά στα μάτια όλων και δεν κρύβεται καθόλου πλέον; Μία πτυχή της κατάστασης που δεν έχει εξερευνηθεί είναι τι κλίμα δημιουργεί αυτή η πορεία των πραγμάτων μέσα στην ίδια την κοινωνία. Η “Νέα Κρήτη” μίλησε με τη διευθύντρια της Ψυχιατρικής και της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου κ. Μαρία Μπάστα, η οποία επεσήμανε στις δηλώσεις της πως αυτά τα νούμερα «αφυπνίζουν», όμως αναδεικνύουν ένα ζήτημα κοινό και πάγιο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, στο οποίο θα έπρεπε να είχαν αντιδράσει οι Έλληνες εδώ και καιρό.
«Αυτά τα νούμερα δεν είναι κάτι καινούργιο, δυστυχώς είναι η πραγματικότητα που μας κοιτάζει μες τα μάτια. Η ελληνική κοινωνία ήξερε και ξέρει και θα έπρεπε να είχε αντιδράσει απέναντι σε τόσο μεγάλο κίνημα παρανομίας. Δε γίνεται ένας στους δέκα να έχουν σπίτι τους όπλο και να μη γνωρίζουν οι γύρω τους ότι έχουν στην κατοχή τους παράνομο όπλο. Θεωρώ πως θα έπρεπε να υπάρχει επίπτωση στην κοινή συλλογική μας συνείδηση, στην “ψυχολογία” μας, να έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα “φόβου” και το βασικότερο, κινητοποίησης για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Όμως τίποτα τέτοιο δεν έχει γίνει», αναφέρει.
Μάλιστα, η κ. Μπάστα παρατηρεί πως υπάρχει ένα γενικό συναίσθημα “ανοχής” που κατακλύζει την ελληνική κοινωνία: «Είναι ενδεικτικό μάλιστα που αυτά δεν εκπλήσσουν κανέναν. Υπάρχουν πολλοί που εθελοτυφλούν και μπορεί να υποδυθούν ότι αυτά σοκάρουν, όμως δεν είναι έτσι: Υπάρχουν παραβάσεις σε κάθε πτυχή της κοινωνίας, που πλήττουν την Ελλάδα σε καθημερινό επίπεδο, από τις παραβάσεις στην οπλοκατοχή και τη φορολογία μέχρι τις παραβάσεις που καταγράφονται από τους οδηγούς στον δρόμο. Ακριβώς επειδή έχουν γίνει αυτές οι παραβάσεις “ένα” με την καθημερινότητα, δυστυχώς, έχει αναπτυχθεί ένα συναίσθημα “ανοχής” σε αυτά. Είναι εξαιρετικά δηλωτικό αυτό σε τι κατάσταση έχει φτάσει η Ελλάδα».
Ενισχύει τα περιστατικά βίας μέσα σε μία κοινωνία
Η κ. Μπάστα επισήμανε πως η έντονη οπλοκατοχή μπορεί άμεσα, αλλά και έμμεσα, να ενισχύσει τα περιστατικά βίας μέσα σε μία κοινωνία, δείχνοντας αμέσως-αμέσως άνοδο και στη θνησιμότητα.
«Σαφέστατα μπορεί να επηρεάσει: όταν υπάρχει ένα όπλο στο σπίτι… είναι πολύ πιο εύκολο να υπάρξει περιστατικό βίας. Είτε για τον ίδιο τον κάτοχο του όπλου, ο οποίος μπορεί, αν έχει κάποια προδιάθεση καταθλιπτικών τάσεων, να κάνει κακό στον εαυτό του, είτε για τους γύρω του. Εάν υπάρχει όπλο σε ένα σπίτι και ο κάτοχος καταβάλλεται από παρορμητικότητα, προβλήματα διαχείρισης θυμού, και συναισθηματικές “εκρήξεις”, συμπτώματα ψυχιατρικών παθήσεων που λόγω κουλτούρας μένουν χωρίς διάγνωση και κατ’ επέκταση χωρίς ιατρική βοήθεια, μπορεί πολύ εύκολα να υπάρξει περιστατικό που να κάνει κακό σε κάποιον από τους γύρω του. Δεν είναι κάθε περίπτωση έτσι. Όμως τα άτομα που διαθέτουν παράνομα όπλα δεν τα κρατούν… για διακόσμηση.»
Κλείνοντας, έκανε ένα σημαντικό σχόλιο: «Ήδη όλο αυτό το φαινόμενο αντανακλάται στις νεότερες γενιές: όλο και περισσότεροι έφηβοι ασκούν βία κατά των συμμαθητών τους μέσα και έξω από τις αίθουσες. Σίγουρα οι μηχανισμοί της Πολιτείας πρέπει να δράσουν και σύντομα για να ελεγχθεί επιτέλους και να μην εξαπλώνεται αυτή η κατάσταση, όπως γίνεται μέχρι τώρα. Όμως πρέπει και η ίδια η ελληνική κοινωνία, καθένας που βλέπει αυτές τις παραβάσεις, να λάβει τις ευθύνες του, να μην ανέχεται την παρανομία, γιατί αυτή κάποια στιγμή το μόνο σημείο στο οποίο καταλήγει είναι η βία».
Source link
