Η τουρκική ρητορική αναζωπυρώνει τις εντάσεις ενώ η Ελλάδα καλείται να διαχειριστεί ταυτόχρονα υδρογονάνθρακες, χωροταξικό σχεδιασμό και γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο
Και κάπου εδώ, μεταξύ υδρογονανθράκων και Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, ξεπετάγεται η Τουρκία, η οποία, αν μη τι άλλο, προκαλεί για άλλη μια φορά. Με λεκτικούς λεονταρισμούς και καταγγελίες για μονομερείς ενέργειες, η Άγκυρα αναφέρει πως η Αθήνα «επιχειρεί να κάνει δεκτή μέσω της Ε.Ε. την ΑΟΖ που δεν έχει επίσημα ανακηρύξει στην Ανατολική Μεσόγειο, εργαλειοποιώντας τον χάρτη του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού».
Το ίδιο σενάριο
Μια ιστορία πλέον “παλαιωμένη” με δηλώσεις που τίποτε παρά εντάσεις έρχονται να προσθέσουν στις προσπάθειες ύπαρξης ανοιχτών διαύλων για τον ελληνοτουρκικό διάλογο – η συνέχεια της ρητορικής της “Γαλάζιας Πατρίδας”, ο μυωπισμός και η pick and choose ρητορική περί διεθνούς δικαίου έρχεται για άλλη μια φορά να κλυδωνίσει τα ήδη ασταθή νερά του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Όπως δήλωσε, λοιπόν, ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών κ. Κετσελί, «η χώρα μας απορρίπτει αυτήν την παράνομη προσπάθεια τετελεσμένου γεγονότος», αναφερόμενος στον ελληνικό θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό που κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τον περασμένο Απρίλιο, όπου και αποτυπώνονται ρητά οι δύο οριοθετημένες Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες με την Αίγυπτο και την Ιταλία.
Η “αντίκρουση”
Εδώ, όπως πολλάκις, ούτως ή άλλως, έχει αναλυθεί από Έλληνες αλλά και ξένους αναλυτές, η τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο αποτέλεσε το πρώτο πλήγμα στο παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, το οποίο είχε διαταράξει και είχε κλυδωνίσει την περιοχή το 2019, όπου και είχε συναφθεί μεταξύ Άγκυρας και της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης.
Δε σημαίνει επανάπαυση
Σε κάθε περίπτωση, το πλαίσιο της αυξημένης κινητοποίησης σε επίπεδο εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, η είσοδος των αμερικανικών κολοσσών στην περιοχή και ο ΘΧΣ έρχονται να αποτυπωθούν πάνω σε ένα πλαίσιο της ήδη υπάρχουσας ατονίας του ελληνοτουρκικού διαλόγου.
Ωστόσο, δεν περιοριζόμαστε εκεί. Τα δεδομένα ακόμα και σε αυτό το πλαίσιο έρχονται να αποδείξουν πως τα ζητήματα που αφορούν την πιθανή αύξηση της αμυντικής συμφωνίας της Άγκυρας με την Αίγυπτο, την “παύση” στο έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου μέσω Κρήτης και το “βούλιαγμα” του καλωδίου στην Κάσο αποτυπώνουν μια ευρύτερη πραγματικότητα συμφερόντων.
Εκεί που ο μυωπισμός δεν μπορεί να αποτελεί οδηγός – οι σύμμαχοι δε σημαίνει επανάπαυση κι εμείς, με τα δεδομένα που εξασκούμε και ασκούμε, δεν μπορούμε να παραμένουμε αμέτοχοι στη δική μας αυτόνομη εξέλιξη σε οικονομικό- επενδυτικό- αμυντικό και γεωπολιτικό επίπεδο.
Source link
