Η μνήμη του ευαγγελιστού Ματθαίου (16 Νοεμβρίου) μας φέρνει μπρος στο γεγονός της κλήσης του από τον Χριστό. Ο Ματθαίος δεν ήταν από την ομάδα των αποστόλων που κλήθηκαν πρώτοι στο απο-στολικό αξίωμα. Κλήθηκε αργότερα, σε δεύτερη φάση, εν ώρα μάλι-στα υπηρεσίας. «Καθήμενος επί το τελώνιον». Ήταν ο εντεταλμένος από την πολιτική (ρωμαϊκή) εξουσία της εποχής φοροεισπράκτορας.
Οι τελώνες, λόγω θέσης, είχαν την ευκολία να εκμεταλλεύονται ατιμωρητί τους ανθρώπους, εισπράττοντας κατά βούλησιν, για ίδιον όφελος, ανεξέλεγκτα ποσά πέρα των κανονικών φόρων. Απέκτησαν έτσι το στίγμα των πιο διεφθαρμένων ανθρώπων.
Ο Ματθαίος, παρά ταύτα, εγκατέλειψε αμέσως τη δουλειά του και ακολούθησε τον Χριστό. Έκανε μάλιστα μεγάλο τραπέζι στον Χριστό και τους μαθητές του, στο οποίο παρακάθισε «όχλος τελωνών πολύς και άλλων». Πράγμα που κίνησε την αγανάκτηση των γραμματέων και φα-ρισαίων, που θεώρησαν απαράδεκτο για τον Χριστό να συντρώγει με αμαρτωλούς. Ήταν μολυσμός γι’ αυτούς η συναναστροφή με διαβε-βλημένα πρόσωπα. Και τότε ο Χριστός είπε το περίφημο, ότι ήρθε να σώσει αρρώστους και όχι υγιείς, αμαρτωλούς και όχι «δικαίους».
Οι «δίκαιοι» φαρισαίοι έθεταν εαυτούς πάντοτε έναντι του Χρι-στού. Ποτέ δεν θέλησαν να συνταχθούν μαζί του. Η στάση τους απένα-ντί του ήταν πάντα κριτική και επικριτική. Πάντα εύρισκαν στα λόγια και τα έργα του κάτι που δεν ήταν σωστό, σύννομο, σύμμορφο με το κατά τη γνώμη τους θέλημα του Θεού. Ποτέ δεν τα πήγαν καλά με τον Θεό οι «δίκαιοι» (φαρισαίοι, ο πρεσβύτερος υιός της παραβολής του ασώτου, ο μέγας Ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκη κ.λ.π.).
Ο Χριστός ξεσκεπάζει όλους αυτούς χωρίς δισταγμό. Είστε, τους λέει, «οι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο δε Θεός γινώ-σκει τας καρδίας υμών». Ποτέ τους όμως και αυτοί δεν του το συγχώ-ρησαν αυτό. Το πνεύμα τους διαφαίνεται πεντακάθαρα στον μέγα Ιε-ροεξεταστή.
Εκεί ο Χριστός (υποθετικά βέβαια) παρουσιάζεται απρόσμενα μια ωραία μέρα στη Σεβίλλη της Ισπανίας. «Εμφανίζεται αθόρυβα, χωρίς να τον προσέξει κανένας, και -πράγμα παράξενο- όλοι τον αναγνωρίζουν. Ο λαός, σαν να τον τραβούσε μια ακατανίκητη δύναμη, όλοι μαζεύονται στο πέρασμά του και τον ακολουθούν». Θεραπεύει ένα γέρο τυφλό και ανα-σταίνει ένα εφτάχρονο νεκρό κοριτσάκι.
«Εκείνη τη στιγμή περνά από την πλατεία ο καρδινάλιος Μέγας Ιεροεξεταστής, ένας ψηλός γέρος, σχεδόν αιωνόβιος, με στεγνό πρόσωπο, μά-τια χωμένα στις κόγχες. Τα είδε όλα και το πρόσωπό του σκοτεινιάζει. Ζα-ρώνει τα πυκνά του φρύδια και στα μάτια του αστράφτει μια τρομερή φλόγα. Τον δείχνει με το δάχτυλο και διατάζει τους φρουρούς του να τον πιάσουν. Τον κλείνουν σ’ ένα μικρό υπόγειο κελλί».
Τη νύχτα τον επισκέπτεται ο γέρος. Τον παρατηρεί πολλή ώρα και μεταξύ πολλών άλλων του λέει: «Γιατί ήρθες να μας αναστατώσεις; Γιατί, ναι, μας αναστατώνεις, και το ξέρεις πολύ καλά. Όμως αύριο θα σε κατα-δικάσω και θα καείς στην πυρά, όπως ο χειρότερος των αμαρτωλών. Κι αυτός ο ίδιος λαός που σου φιλούσε τα πόδια, θα ξεχυθεί αύριο, μόλις δώσω το σύνθημα, για να βάλει φωτιά στο σωρό με τα ξύλα» (Φ. Ντοστο-γιέφσκη, Αδελφοί Καραμάζωφ, εκδ. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, σ, 269-270).
Δυστυχώς, οι «δίκαιοι» κάθε εποχής θεωρούν δύσχρηστο τον μόνο αληθινά Δίκαιο (Ησ. 3, 10).
Όλοι τελικά βλέπουν τον Χριστό για εμπόδιο!
Καλή, εὐλογημένη ἑβδομάδα! Καλό Σαρανταήμερο!
* Δημήτριος Μπόκος – Ιερέας
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη του ekriti.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Διονύσιος Αρεοπαγίτης: Ζούσε ως Χριστιανός πριν γνωρίσει τον Χριστό. Του Παναγιώτη Μυργιώτη*
Ακολουθήστε το ekriti.gr στο
Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για την Κρήτη και όχι μόνο.
Source link
