Η Ελλάδα μοιάζει να έχει βρει το νέο της εθνικό σπορ την καταιγιστική παραγωγή δελτίων Τύπου μόλις συννεφιάσει λίγο παραπάνω. Δεν έχει προλάβει να σχηματιστεί το πρώτο γκρίζο σύννεφο στον ορίζοντα και η Πολιτική Προστασία ανακοινώνει έκτακτες οδηγίες, ισχυρές συστάσεις και φυσικά, το περίφημο 112, που πια χτυπάει σαν συναγερμός σε κάθε γειτονιά. Αν επρόκειτο για την προστασία μιας χώρας που μαστίζεται από τυφώνες κατηγορίας 5 ή από κυκλώνες με ανέμους που ξηλώνουν πόλεις, ίσως να είχε λογική. Στην Ελλάδα όμως, η υπερβολή μοιάζει να έχει γίνει το κανονικό.
Το πρόβλημα δεν είναι η ετοιμότητα. Ούτε το γεγονός ότι το κράτος επιτέλους δείχνει να έχει μια στοιχειώδη υποδομή προειδοποίησης. Το πρόβλημα είναι πως η Πολιτική Προστασία λειτουργεί περισσότερο σαν γραφείο Τύπου παρά σαν μηχανισμός ουσιαστικής διαχείρισης κρίσεων. Αντί να αξιολογεί με ακρίβεια τον κίνδυνο, προτιμά να προειδοποιεί συλλήβδην για να έχει να λέει μετά: «Εμείς σας τα είπαμε». Το κλασικό δηλαδή, εμείς προειδοποιήσαμε, άρα δε φταίμε.
Μόνο που έτσι καλλιεργείται το αντίθετο αποτέλεσμα. Όταν ο πολίτης βομβαρδίζεται με προειδοποιήσεις για κάθε βροχή της προκοπής, σταδιακά παύει να τις λαμβάνει σοβαρά και, όταν έρθει η στιγμή μιας πραγματικής καταστροφής, τότε πάει, τη χάσαμε την μπάλα. Αν το έβλεπαν αυτό οι Φιλιππίνες ή η Φλόριντα πράγματι θα γελούσαν. Φυσικά κανείς δε λέει πως δε χρειάζεται πρόληψη, σχέδιο, ενημέρωση. Αντίθετα αυτά είναι απολύτως αναγκαία. Αλλά η πρόληψη δεν είναι SMS πανικού. Δεν είναι καταιγισμός ανακοινώσεων στο όνομα μιας υπευθυνότητας που στην πράξη μεταφράζεται σε υπερκάλυψη ευθυνών. Πρόληψη σημαίνει αντιπλημμυρικά έργα, υποδομές, συντονισμός των υπηρεσιών, εκπαίδευση των πολιτών. Όχι απλώς ένα κλικ στο κόκκινο κουμπί του 112.
Στο τέλος της ημέρας, η Πολιτική Προστασία μοιάζει να λειτουργεί όπως το… “αν καείς από τον χυλό, φυσάς και το γιαούρτι”. Μόνο που εδώ ο “χυλός” είναι η καταστροφή, που δεν προέβλεψε ποτέ σωστά, και το “γιαούρτι” είναι η κάθε ψιχάλα που τη μετατρέπει σε λόγο συναγερμού. Αντί να γίνουμε πιο ώριμοι, γινόμαστε πιο φοβικοί και αυτό, σε μια χώρα που πράγματι έχει πληγεί από καταστροφές, είναι η χειρότερη συνταγή. Γιατί η αληθινή ευθύνη της Πολιτικής Προστασίας δεν είναι να προειδοποιεί για τα πάντα, αλλά να προειδοποιεί σωστά, έγκαιρα και αξιόπιστα. Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να μετράμε μηνύματα αντί για μέτρα.
Source link
