Επιτέλους, ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να διατυπώσει μια μεταναστευτική πολιτική που αφορά την προστασία της Ελλάδας και όχι τις κακώς εννοούμενες ευαισθησίες της Ευρώπης. Μόνο που το κάνει κάπως αργά. Εμείς μιλούσαμε και γράφαμε για την ανάγκη εφαρμογής των νόμων στο ζήτημα της παραβίασης των συνόρων και την απόφαση εξ ορισμού απόρριψης κάθε αίτησης ασύλου για όποιον δεν την υποβάλλει νόμιμα στα σημεία επίσημης εισόδου στη χώρα ή στα ελληνικά προξενεία, εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια. Επρεπε δηλαδή να πλημμυρίσει ξαφνικά η Κρήτη από παράνομους μετανάστες ώστε να συνειδητοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση πως υπάρχει πρόβλημα; Από πότε η χώρα έγινε κρητοκεντρική; Δηλαδή όταν πλημμύριζαν παλαιότερα ο Πειραιάς, η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και τόσα άλλα μέρη, δεν υπήρχε θέμα; Πού βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια το λεγόμενο υπουργείο Μετανάστευσης που νοιαζόταν περισσότερο για τις ευαισθησίες των Βρυξελλών (θυμηθείτε λ.χ. την αλησμόνητη σουηδέζα πρ. επίτροπο Μετανάστευσης) παρά για την επερχόμενη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας;
Και ευτυχώς που πλέον έπαψαν να ακούγονται οι ανόητες αιτιάσεις παραγόντων και κονδυλοφόρων της Αριστεράς που κόπτονται για τις τύχες των άγνωστων σε αυτούς μεταναστών παρά για τις αγωνίες των καταδυναστευόμενων Ελλήνων. Μεγάλο μέρος σχετικής ευθύνης έχουν τα ΜΜΕ που, αγνοώντας εντελώς την ουσία του θέματος, αραδιάζουν κοινότοπες ιστορίες κακουχιών μεταναστών, αποσιωπώντας εύλογα ερωτήματα που θα έπρεπε να υποβάλουν. Γιατί έρχονται συνεχώς από την Αφρική μουσουλμάνοι, ενώ στις χώρες τους διώκονται, βασικά, μόνο χριστιανοί; Γιατί έρχονται μόνο νέοι σε στρατεύσιμη ηλικία, ελάχιστες γυναίκες – για τα προσχήματα – και μερικά παιδιά; Οι υπόλοιποι δεν διώκονται; Και πώς γίνεται αυτό; Είναι δυνατόν να ακούγονται απίθανες ανοησίες πως και οι Ελληνες δήθεν υπήρξαν πρόσφυγες – μετανάστες; Πού και πότε διέσχισαν παράνομα σύνορα, επιβάλλοντας τις δικές τους αξίες σε ξένες κοινωνίες και τον δικό τους τρόπο ζωής; Θα ξεπεράσουμε ποτέ την άγνοια να θεωρούμε το Ισλάμ απλά θρησκεία σαν όλες τις άλλες, κι όχι ολοκληρωμένο αξιακό σύστημα και τρόπο πολιτικής διακυβέρνησης με συγκροτημένη κοινωνική αποστολή;
Το ότι πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν εκτροχιαστεί από την κυρίαρχη παρουσία μουσουλμανικών θυλάκων μέσα τους και πολλές no go zones για τους ντόπιους κατοίκους τους (η Σουηδία λ.χ. αναγκάστηκε να κατεβάσει τον στρατό σε γειτονιές για να επιβάλει την τάξη) δεν σημαίνει πως θα έπρεπε να γίνει το ίδιο και στη δική μας χώρα. Εστω κι αργά, λοιπόν, κι επειδή άρχισε να θίγεται η πολλαπλά προστατευόμενη Κρήτη, η κυβέρνηση δείχνει να ξυπνάει. Μόνο που δεν υπάρχει πολύς χρόνος. Ας εφαρμοστούν επιτέλους οι νόμοι και οι νέες εξαγγελίες. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για λάθη και υπαναχωρήσεις. Οφείλουμε να αλλάξουμε στάση και απέναντι στη Λιβύη. Που θα έχει απήχηση και στην Τουρκία. Σε συνεννόηση με Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και κάποια εμιράτα (λ.χ. Κατάρ) να ξεκαθαριστεί μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε με Χαφτάρ και Τρίπολη. Μήπως μέχρι και ναυτικό αποκλεισμό; Ωστε κάποιοι να αισθανθούν την αντίδραση χωρών των οποίων παραβιάζονται σκόπιμα τα σύνορα; Να δούμε, επιτέλους, αν πιάνουν τόπο όσα ξοδεύουμε για εξοπλισμούς με στόχο την αμυντική ακεραιότητα της χώρας.
Κι ένα σχόλιο για τους φανατικούς επικριτές κάθε προσπάθειας προστασίας των συνόρων της χώρας. Ουδείς ομιλεί περί θεωρίας «αντικατάστασης πληθυσμών». Διαβάζουμε απλά το Κοράνι και τις σχετικές εντολές για «μετακίνηση» – όταν αυτό είναι εφικτό – προς τους πιστούς. Δεν δεχόμαστε μαθήματα ανθρωπισμού και σεβασμού δήθεν διεθνών συμβάσεων. Οι μουσουλμανικές χώρες εμπνεύστηκαν το περίφημο Σύμφωνο Μετανάστευσης του ΟΗΕ. Ποιες απ’ αυτές το εφαρμόζουν; Και γιατί από τις χώρες της Αφρικής στις οποίες διώκονται χριστιανοί (Σομαλία, Ερυθραία, Νιγηρία, Μάλι κ.ά.) φεύγουν μόνο μουσουλμάνοι; Υπάρχει κάποια απάντηση;
Source link
