Το γάβγισμα είναι ένα από τα βασικά μέσα με τα οποία οι τετράποδοι φίλοι μας εκφράζουν συναισθήματα, ανάγκες και αντιδράσεις. Κι όμως, κάθε γάβγισμα δεν είναι ίδιο. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι, καθένας με ξεχωριστό νόημα. Για να κατανοήσουμε πραγματικά τι προσπαθεί να μας πει ένας σκύλος, χρειάζεται να παρατηρούμε όχι μόνο τον ήχο, αλλά και τη στιγμή, το πλαίσιο και τη γλώσσα του σώματός του.
Γιατί οι σκύλοι γαβγίζουν τόσο πολύ
Η Adrienne Farricelli, πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια σκύλων (CPDT-KA), είναι μία από τις πλέον αναγνωρισμένες ειδικούς στην εκπαίδευση και συμπεριφορά των ζώων συντροφιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει εμπειρία άνω των 15 ετών στην τροποποίηση προβληματικής συμπεριφοράς και εργάζεται ως σύμβουλος για ιδιοκτήτες σκύλων διεθνώς. Σύμφωνα με την ίδια, «το γάβγισμα είναι βαθιά ριζωμένο στη φύση των σκύλων λόγω της ανθρώπινης επιλεκτικής αναπαραγωγής. Οι λύκοι, από τους οποίους προέρχονται τα σκυλιά, σπάνια γαβγίζουν. Όμως οι πρώτοι άνθρωποι θεώρησαν τα γαβγίσματα χρήσιμα για προστασία, ειδοποίηση ή το κυνήγι και ενίσχυσαν τη συμπεριφορά αυτή μέσα από τη συστηματική αναπαραγωγή. Έτσι, το γάβγισμα εξελίχθηκε σε βασικό μέσο επικοινωνίας για τα οικόσιτα σκυλιά».
Πέντε τύποι γαβγίσματος και τι σημαίνουν
Γάβγισμα συναγερμού
Πρόκειται για κοφτό και απότομο ήχο που ακούγεται όταν ο σκύλος αντιληφθεί κάτι ύποπτο ή καινούριο στο περιβάλλον του. Συνοδεύεται από έντονο βλέμμα, αυτιά στραμμένα μπροστά και ακινησία. Συχνά προκαλείται από έναν θόρυβο ή την παρουσία ενός αγνώστου και λειτουργεί ως ειδοποίηση προς την οικογένειά του. Η Αμερικανική Κτηνιατρική Ένωση (AVMA), που αποτελεί έναν από τους κορυφαίους οργανισμούς υγείας ζώων στις ΗΠΑ, επισημαίνει ότι η αδιαφορία σε αυτό το είδος γαβγίσματος μπορεί να εντείνει τη νευρικότητα του σκύλου.
Εδαφικό γάβγισμα
Το εδαφικό γάβγισμα είναι βαθύ, έντονο και παρατεταμένο. Συνδέεται με την ανάγκη του σκύλου να προστατέψει τον χώρο του και συνοδεύεται από όρθια στάση σώματος, σηκωμένα αυτιά και ουρά. Η Dr. Lore I. Haug κτηνίατρος με ειδικότητα στην συμπεριφορά των ζώων εξηγεί πως «το εδαφικό γάβγισμα κάνει την εμφάνισή του κυρίως στην εφηβεία του σκύλου και ενισχύεται με την ωρίμανση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ελλιπούς κοινωνικοποίησης».
Γάβγισμα παιχνιδιού
Πρόκειται για γάβγισμα σε υψηλούς τόνους. Είναι σύντομο και συνοδεύεται από χαρούμενη και παιχνιδιάρικη διάθεση. Ο σκύλος κουνάει την ουρά του, κάνει άλματα και παίρνει την χαρακτηριστική «υπόκλιση παιχνιδιού», με τα μπροστινά πόδια χαμηλωμένα και τα πίσω υψωμένα. Είναι απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά, εκτός αν φτάνει σε επίπεδα υπερδιέγερσης ή επιμονής, οπότε μπορεί να χρειαστεί καθοδήγηση από εκπαιδευτή.
Γάβγισμα απαίτησης
Το γάβγισμα απαίτησης είναι ρυθμικό, με παύσεις και έντονη οπτική επαφή. Ο σκύλος ζητά κάτι, όπως φαγητό, παιχνίδι ή προσοχή. Η Amanda Gagnon ιδρύτρια της σχολής «Amanda Gagnon Dog Training» στη Νέα Υόρκη, με ειδίκευση στη συμπεριφορά των σκύλων μέσα σε αστικό περιβάλλον τονίζει ότι «πρέπει να αποφεύγουμε να ανταποκρινόμαστε αμέσως σε τέτοιο γάβγισμα. Η δε ηρεμία πρέπει να ανταμείβεται, όχι η επιμονή».
Γάβγισμα από πλήξη ή άγχος
Αυτός ο τύπος γαβγίσματος είναι χαμηλός, μονότονος και επαναλαμβανόμενος. Εμφανίζεται όταν ο σκύλος νιώθει μοναξιά, πλήξη ή ψυχολογική ένταση. Σύμφωνα με την Adrienne Farricelli, αυτό το γάβγισμα είναι περισσότερο έκφραση εσωτερικής δυσφορίας παρά προσπάθεια επικοινωνίας. Μπορεί να συγκριθεί με τη συμπεριφορά ενός παιδιού που, από ανία, χτυπάει το πόδι του στο πάτωμα.
Το γάβγισμα στα κουτάβια
Τα κουτάβια συχνά γαβγίζουν περισσότερο καθώς ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους και δοκιμάζουν διαφορετικούς τρόπους έκφρασης, όπως κάνουν τα μωρά με τις πρώτες λέξεις τους. Αυτή η φάση απαιτεί ήπια και υπομονετική προσέγγιση, με έμφαση στην καθοδήγηση και όχι στην καταστολή της φυσικής συμπεριφοράς τους.
Ράτσες που γαβγίζουν περισσότερο ή λιγότερο
Ορισμένες ράτσες έχουν γενετική προδιάθεση για περισσότερο γάβγισμα. Τα μπιγκλ είναι γνωστά για το χαρακτηριστικό «ουρλιαχτό» τους γάβγισμα, το οποίο χρησιμοποιούν ενστικτωδώς ως κυνηγόσκυλα. Τα τεριέ, όπως ο Τζακ Ράσελ και ο Γιορκσάιρ, είναι υπερκινητικά και αντιδρούν έντονα σε ερεθίσματα. Τα τσιουάουα, αν και μικρόσωμα, έχουν ισχυρό αίσθημα φύλαξης, ενώ τα σιχ τζου είναι εκφραστικά και κοινωνικά, με έφεση στην προσοχή.
Στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται πιο ήσυχες ράτσες. Ο μπασέ χάουντ έχει φλεγματική φύση και προτιμά την ησυχία, τα μπουλντόγκ είναι υπομονετικοί και σταθεροί χαρακτήρες, οι ακίτα σπάνια γαβγίζουν και μόνο αν υπάρχει σοβαρός λόγος, ενώ τα μπορζόι θεωρούνται από τις πιο ήσυχες ράτσες, με φυσική ροπή στη σιωπή και την αυτοσυγκράτηση. Φυσικά, η συμπεριφορά κάθε σκύλου καθορίζεται όχι μόνο από τα γονίδιά του αλλά και από την ανατροφή, την καθημερινότητά του και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει.
Πώς να μειώσουμε το υπερβολικό γάβγισμα
Το πρώτο βήμα για να περιορίσουμε το γάβγισμα είναι να καταλάβουμε την αιτία του. Δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να καταστείλουμε μια συμπεριφορά χωρίς να ξέρουμε τι την προκαλεί. Η θετική ενίσχυση είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο. Ο Dr. Ian Dunbar, Βρετανός κτηνίατρος, ειδικός στη συμπεριφορά σκύλων και πρωτοπόρος της θετικής εκπαίδευσης, τονίζει ότι «η καλύτερη προσέγγιση είναι να μάθουμε στον σκύλο πότε είναι σωστό να εκφραστεί και πότε όχι».
Η επιβράβευση της ηρεμίας είναι πάντα πιο αποτελεσματική από την τιμωρία. Παράλληλα, η δημιουργία ενός ήρεμου και προβλέψιμου περιβάλλοντος, η καθιέρωση καθημερινής ρουτίνας και η προσφορά τακτικής σωματικής και πνευματικής δραστηριότητας μπορούν να μειώσουν αισθητά τα επίπεδα άγχους και πλήξης, δύο βασικούς λόγους πίσω από το υπερβολικό γάβγισμα.
Πηγή: topetmou.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Άραγε η μουσική είναι ευεργετική για τις γάτες;
Source link
