Η συνεδρίαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) Κρήτης τη Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025 πραγματοποιείται με αποκλειστικό θέμα το μεταναστευτικό, ένα ζήτημα που αναδεικνύεται εκ νέου σε μείζον εθνικό και ευρωπαϊκό πρόβλημα. Ως εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΕΔ και ως Δήμαρχος Αποκορώνου, καταθέτω τη δική μου ξεκάθαρη θέση και πρόταση: μια θέση ευθύνης, ρεαλισμού και αλήθειας.
Η Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να σιωπά όταν οι τοπικές κοινωνίες πιέζονται. Δεν μπορούμε να δεχθούμε τη δημιουργία οποιασδήποτε μορφής δομής φιλοξενίας μεταναστών στην Κρήτη. Γιατί λέμε όχι; Γιατί η Κρήτη δεν είναι νησί «διευκόλυνσης» ευρωπαϊκών ισορροπιών. Είναι νησί ιστορίας, πολιτισμού και εθνικής αξιοπρέπειας. Είναι μια γη με μέτρο, με συνοχή και με κοινωνική ευαισθησία – που δεν μπορεί να γίνει πειραματόζωο γεωπολιτικών σχεδιασμών.
Το μεταναστευτικό δεν είναι συγκυριακή κρίση. Είναι μια διαρκής, σύνθετη πρόκληση με γεωπολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις που αγγίζουν άμεσα την αυτοδιοίκηση, την κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια των τοπικών κοινωνιών.
Η ανάγκη για μια νέα, συνολική και ρεαλιστική πολιτική στο μεταναστευτικό είναι επιτακτική. Με θεσμική προσέγγιση, ενίσχυση των συνόρων, διαφάνεια στις δράσεις των ΜΚΟ, γρήγορες διαδικασίες ασύλου και -πάνω απ’ όλα- με σεβασμό στις τοπικές κοινωνίες που σηκώνουν το βάρος της ευθύνης.
Η Αυτοδιοίκηση δεν σιωπά. Διεκδικεί λύσεις. Και ενώνει τη φωνή της, ζητώντας από την Πολιτεία και την Ευρώπη να πράξουν το αυτονόητο: να προστατεύσουν τα σύνορα, και να μετατρέψουν το μεταναστευτικό από εστία κρίσης σε υπόθεση πολιτικής.
Το μεταναστευτικό ζήτημα δεν είναι πια ένα προσωρινό φαινόμενο. Είναι μια διαρκής πρόκληση με εθνικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές διαστάσεις, που επηρεάζει άμεσα τη σταθερότητα και τη συνοχή της χώρας μας. Η Ελλάδα, ως εξωτερικό σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλείται ξανά να σταθεί στη γραμμή άμυνας, συχνά μόνη της.
Οι αυξημένες ροές που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα δεν είναι τυχαίες. Η στάση του Χαφτάρ στη Λιβύη -που έχει σταματήσει τους ελέγχους ζητώντας χρηματοδότηση από την Ε.Ε.- δείχνει πως το μεταναστευτικό εργαλειοποιείται πλέον ως μέσο γεωπολιτικής πίεσης. Και την πίεση την υφίσταται πρώτα η Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή, είναι σαφές πως οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που φτάνουν στα ελληνικά σύνορα δεν επιθυμούν να μείνουν εδώ, αλλά να κατευθυνθούν προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Όμως η χώρα μας συχνά μετατρέπεται, σε ζώνη «παραμονής», με όλες τις κοινωνικές, οικονομικές και διοικητικές επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται κοινωνική κόπωση και εντάσεις.
Αίσθημα εγκατάλειψης από την Ευρώπη, που εντείνει την καχυποψία και υπονομεύει την κοινωνική συνοχή.
Η θεραπεία πρέπει να είναι πολυεπίπεδη, θεσμική και συντονισμένη:
– Ενίσχυση της φύλαξης συνόρων με σύγχρονα μέσα και επαρκές προσωπικό, χωρίς ενοχές, με τη στήριξη της Ε.Ε.
– Έλεγχος και διαφάνεια στις δράσεις των ΜΚΟ, με θεσμική εποπτεία και αξιολόγηση.
– Διεθνείς πρωτοβουλίες για τη συγκράτηση των ροών στη ρίζα τους – με πίεση σε τρίτες χώρες, σε συνεργασία με την Ε.Ε.
– Ταχεία και δίκαιη διαδικασία ασύλου και επιστροφών, ώστε να ξεχωρίζουν όσοι δικαιούνται προστασίας.
Και παράλληλα -και ίσως πάνω απ’ όλα- η διεθνής κοινότητα οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Οι λαοί πρέπει να στηρίζονται στις πατρίδες τους. Να προοδεύουν στις δικές τους χώρες, με:
– Αναπτυξιακά προγράμματα.
– Εκπαιδευτική και υγειονομική στήριξη.
– Δίκαιη ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου.
– Αποτροπή της εκμετάλλευσης και της διαφθοράς από διεθνή οικονομικά συμφέροντα.
Αν δε χτυπήσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του, το κύμα δεν θα κοπάσει. Και οι χώρες υποδοχής θα συνεχίσουν να υφίστανται τις συνέπειες.
Η Ελλάδα οφείλει να είναι ανθρώπινη αλλά και δίκαιη. Ανοιχτή στον κόσμο αλλά και ασφαλής. Φιλόξενη αλλά και σεβαστή. Με σχέδιο, τόλμη και υπευθυνότητα.
Γιατί μεταναστευτικό χωρίς πολιτική, γίνεται κρίση. Και κρίση χωρίς αλήθεια, δεν έχει λύση.
* Ο κ. Χαράλαμπος Κουκιανάκης είναι δήμαρχος Αποκορώνου
Source link
