Τα βοσκοτόπια ήταν… ήδη λασπωμένα!

Σε μια χώρα όπου ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος ή πιο απλά οι πραγματικοί άνθρωποι του μόχθου και της υπαίθρου συχνά νιώθουν πως σπέρνουν στον… άνεμο και θερίζουν… γραφειοκρατία, το πρόσφατο σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ήρθε σαν βροχή πάνω σε ήδη λασπωμένα βοσκοτόπια.

Ο Οργανισμός, εδώ και χρόνια, φορτωμένος με προσδοκίες, υποψίες και δυστυχώς σκιές, λειτουργούσε πίσω από έναν τοίχο αδιαφάνειας. Κάθε φορά που τίθεται το ερώτημα αν οι επιδοτήσεις αποδόθηκαν δίκαια ή αν οι έλεγχοι γίνονται με διαφάνεια, η απάντηση είναι σιωπή.

Μια σιωπή πολύπλοκη, διοικητικά επεξεργασμένη, πολιτικά βολική. Η αλήθεια δεν είναι απλή. Είναι θαμμένη κάτω από στρώσεις πελατειακών σχέσεων, περίεργων λογισμικών και μηχανισμών που μοιάζουν να εξυπηρετούν μόνο τους μυημένους. Και όσο οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι περιμένουν, τα χωράφια ποτίζονται όχι με λύσεις, αλλά με αβεβαιότητα. 

Θα μάθουμε την αλήθεια; Μόνο αν αυτή τη φορά το σκάνδαλο δεν κουκουλωθεί, αλλά ξεγυμνώσει το σύστημα. Μόνο αν, αντί να ρωτάμε δειλά, αρχίσουμε να απαιτούμε δυνατά.

Γιατί όταν η γη σού δίνει ψωμί, δεν μπορείς να ζεις με “ψίχουλα” εξηγήσεων.

Εδώ απαιτούνται απαντήσεις αλλά και δικαιοσύνη, το θέμα είναι ποιος θα είναι ο γενναίος να βάλει το… μαχαίρι στο κόκκαλο;

Σίγουρα το έργο το έχουμε ξαναδεί μέχρι να ασχοληθούμε με την επόμενη “βόμβα” που θα σκάσει. Σήμερα κάποιοι ανακάλυψαν τον ΟΠΕΚΕΠΕ και γίνανε και αυθεντίες, μόνο που όσο υπάρχουν σκοπιμότητες, φως δε θα πέσει πουθενά.

Λες αυτή τη φορά να γίνει η υπέρβαση;