Ξημερώνει η μέρα που οι περισσότεροι 18χρονοι θα δώσουν την «μεγαλύτερη» τους μάχη στα σχολικά τους χρόνια, οι πανελλήνιες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου, ωστόσο αν αποτύχουν, δεν σημαίνει ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου
Πρόκειται για τέσσερις μέρες που κυλούν αργά και βασανιστικά. Τέσσερις μέρες που μετράς τις λέξεις και τις προσδοκίες σου, που θες να δεις τους κόπους σου να δικαιώνονται. Τώρα αν δεν επέλθει το πολυπόθητο δεν πειράζει φίλε μου, δεν θα πέσεις να πεθάνεις. Στο λέω εγώ που πριν τέσσερα χρόνια καθόμουν στην καρέκλα που θα κάτσεις εσύ αυτές τις μέρες.
Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια, ώρες ατέλειωτες πάνω από τα βιβλία μου, και παρά την προσπάθεια, τον κόπο και τις αγωνίες, δεν κατάφερα να περάσω εκεί που ήθελα. «Έπεσα να πεθάνω», όπως λέμε και στην καθομιλουμένη, όταν σε ένα μάθημα δεν έγραψα καλά, και ήξερα ότι δεν θα περνούσα το κατώφλι της σχόλης που τόσα χρόνια αγωνιζόμουν για να μπω. Όλα κατέρρευσαν γύρω μου, τα δάκρυα και η κατάθλιψη είχαν γίνει ένα με εμένα για πολύ καιρό.
Σήμερα ωστόσο μετά από τόσον καιρό, διαπιστώνω ότι αγωνίστηκα για το καλύτερο, τι κι αν δεν κατάφερα να περάσω εκεί που ήθελα, κάτι άλλο ήρθε στη ζωή μου και το τώρα μου ίσως είναι καλύτερο από εκείνο που προσδοκούσα…
Έτσι λοιπόν κι εσύ, αν δεν γράψεις όπως περίμενες, μην σκας. Δεν φταις εσύ. Πάλεψες, προσπάθησες, έδωσες… το καλύτερο που μπορούσες. Αυτό που έχω να σου πω, από την εμπειρία μου, σε εσένα που δίνεις για πρώτη φορά Πανελλήνιες: εγώ τότε έμαθα να πατάω γερά στα πόδια μου και να αναζητώ το… άλλο μονοπάτι της ζωής, που ίσως να είναι και καλύτερο από αυτό το άλλο που ήθελα να διαβώ!
Οι Πανελλήνιες είναι ένα κεφάλαιο. Όχι ολόκληρο το βιβλίο! Stay strong! Είσαι πιο δυνατός απ’ όσο νομίζεις!
Source link
