Όταν ο Χριστός φανέρωσε ξεκάθαρα στους Ιουδαίους ότι είναι ο Υιός του Θεού, ότι πατέρας του είναι αυτός που αυτοί ισχυρίζονται ότι είναι ο Θεός τους, οι Εβραίοι δεν άντεξαν. Κατάλαβαν πολύ καλά τί τους έλεγε, γι’ αυτό και θεώρησαν τα λόγια του ύψιστη βλασφημία. Κα-νένας άνθρωπος δεν μπορεί να εξισωθεί με τον Θεό. Και πήραν στα χέρια τους πέτρες να τον λιθοβολήσουν, όπως όριζε ο νόμος τους. Μα ο Χριστός πέρασε ανάμεσά τους χωρίς να μπορεί να τον αγγίξει κανέ-νας, γιατί δεν είχε έλθει ακόμη η ώρα του να σταυρωθεί. Τότε ο Χριστός συνάντησε στον δρόμο του έναν τυφλό εκ γενετής και τον θεράπευσε (Κυριακή του Τυφλού).
Το γεγονός αυτό συνέτεινε ακόμη περισσότερο στη σύγχυση των Ιουδαίων και μάλιστα των τυπολατρών Φαρισαίων. Από τη μια θεωρούσαν τον Χριστό παραβάτη του θεϊκού νόμου, γιατί έκανε το θαύμα του (επίτηδες μάλλον) ημέρα Σάββατο. Αφού καταργούσε την αργία του Σαββάτου, ήταν κατ’ αυτούς αμαρτωλός. Από την άλλη είχαν μπρο-στά τους ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Εξέταζαν ξανά και ξανά τον πρώην τυφλό για το πώς έγινε η θεραπεία του. Αλλά δεν ήθελαν ούτε μπορούσαν να δεχτούν αυτό που έβλεπαν, όντας προσκολλημένοι στην αντίληψη, ότι άνθρωπος που παραβαίνει τον νόμο του Θεού, είναι σίγουρα αμαρτωλός.
Στην απορία του θεραπευμένου τυφλού, πώς γίνεται, ενώ είχαν μάτια, να είναι τόσο τυφλοί και να μη βλέπουν το προφανές, ότι δηλαδή άνθρωπος αμαρτωλός δεν μπορεί να κάνει τέτοια θαύματα, δεν είχαν να απαντήσουν τίποτε. Θύμωναν μόνο, τον ύβριζαν και τον πέτα-γαν έξω από τη συναγωγή τους.
Η στάση τους μας βοηθάει λίγο να καταλάβουμε τί σημαίνει να κα-ταντάει η θρησκεία ένα σύστημα. Ένα σύνολο δηλαδή εντολών, απα-γορεύσεων, κανόνων, απόλυτα δεσμευτικών για τον άνθρωπο, ένας κώδικας ηθικής που ρυθμίζει αναγκαστικά τη συμπεριφορά του έναντι του Θεού και των ανθρώπων. Κάθε τι αναγκαστικό όμως καταπιέζει πάντα τον άνθρωπο. Το σύστημα δεν αναγνωρίζει καμμιά παρέκκλιση από τα νομοθετημένα. Πρέπει πάση θυσία να τηρηθεί ο νόμος. Και ας εξοντωθεί ο άνθρωπος.
Δεν γίνεται κατανοητός ο λόγος του Χριστού, ότι το Σάββατο έγινε χάριν του ανθρώπου, και όχι ο άνθρωπος χάριν του Σαββάτου. Οι εντολές του Θεού είναι τρόποι, υποδείξεις, προτάσεις του Θεού για να βοηθηθεί ο άνθρωπος στην πορεία του προς Αυτόν. Όχι άκαμπτο σύστημα, νόμος τυφλός για χειραγώγηση, υποταγή, συντριβή του ανθρώ-που.
Ο άνθρωπος καλείται να αποδεχτεί ελεύθερα, να προσλάβει στο βαθμό που μπορεί την πρόταση του Θεού, να βαδίσει με τη θέλησή του την οδό που υποδεικνύεται από Αυτόν και να καρποφορήσει κατά δύ-ναμη, «ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα».
Στη ζωντανή αυτή σχέση με τον Θεό και όχι στην αναγκαστική, τυπική τήρηση του νόμου, ο Θεός αποδέχεται οτιδήποτε μπορέσει να του προσφέρει ο άνθρωπος, ακόμα και μια καλή μόνο πρόθεση, ένα απλό «Κύριε, ελέησον», αν δεν έχει τη δύναμη για κάτι περισσότερο. «Θα ελε-ήσω κάθε άνθρωπο, που έστω και μια φορά στη ζωή του επικαλέσθηκε τον Θεό», λέει ο Κύριος (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Ο Γέρων Σιλουανός, έκδ. α΄, Θεσσαλονίκη 1973, σ. 208).
Μπορεί ποτέ να είναι σύστημα (καταναγκασμός) για τον άνθρωπο ένας τέτοιος Θεός;
Χριστός ανέστη! Καλή, ευλογημένη εβδομάδα!
* Πατήρ Δημήτριος Μπόκος – ιερέας
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη του ekriti.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μετά τη Σταύρωση. Του πατρός Δημητρίου Μπόκου*
Υπάρχει μεταθετό στην Εκκλησία της Κρήτης; Του Αναστάσιου Βαβούσκου*
Ακολουθήστε το ekriti.gr στο
Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για την Κρήτη και όχι μόνο.
Source link
