Σε έναν ιδανικό κόσμο, όλοι θα επιλέγαμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένοι, πιο υγιείς και πιο ελεύθεροι γίνεται, σωστά; Όχι ακριβώς, σύμφωνα με μελέτη από μια διεθνή ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Αυστραλό ψυχολόγο Μάθιου Χόρνσεϊ
Ο Χόρνσεϊ και οι συνεργάτες του πήραν συνεντεύξεις από πάνω από 6.000 ανθρώπους σε 27 χώρες από όλο τον κόσμο. Περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες ήταν γυναίκες, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 41 έτη.
Οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τη «ζωή των ονείρων τους», όπως για παράδειγμα:
Αν μπορούσατε να επιλέξετε σε ποιο βαθμό θέλετε να βιώνετε ευτυχία, ποιο επίπεδο θα επιλέγατε;
Αν μπορούσατε να επιλέξετε το επίπεδο ελευθερίας στη ζωή σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Αν μπορούσατε να επιλέξετε το επίπεδο της ευφυΐας σας, ποιο θα ήταν;
Τι θα διαλέγατε ως προς το επίπεδο της υγείας σας;
Η αρχή της μεγιστοποίησης — ότι δηλαδή οι άνθρωποι επιθυμούν τη μέγιστη ποσότητα από οτιδήποτε θεωρούν θετικό — θα προέβλεπε πως οι περισσότεροι θα διάλεγαν τα υψηλότερα δυνατά επίπεδα ευτυχίας, ελευθερίας κ.λπ.
Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επέλεξαν το μέγιστο δυνατό. Οι περισσότεροι διάλεξαν επίπεδα που αντιστοιχούσαν στο 70% ή 80% του ανώτατου επιπέδου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δήλωσαν ότι ήθελαν να είναι πολύ έξυπνοι αλλά όχι «ιδιοφυΐες». Ήθελαν να είναι πολύ ευτυχισμένοι, αλλά όχι συνεχώς. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ακολούθησε, όπως φαίνεται, την αρχή της μετριοπάθειας: «Οι άνθρωποι θέτουν ενσυνείδητα όρια στο πόσο από κάτι καλό θα ήθελαν να έχουν σε έναν τέλειο κόσμο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αυστραλός ψυχολόγος.
Οι ερευνητές στη συνέχεια επικεντρώθηκαν σε ένα άλλο περίεργο εύρημα: οι συμμετέχοντες από ορισμένες χώρες εφάρμοσαν την αρχή της μετριοπάθειας πιο πιστά από άλλες χώρες.
Συγκεκριμένα, άτομα από την Κίνα και το Χονγκ Κονγκ, την Ινδία, την Ιαπωνία, τη Σιγκαπούρη και τη Νότια Κορέα, επέλεξαν ιδανικά επίπεδα ευτυχίας, ελευθερίας, ευφυΐας και υγείας που ήταν κατά 9% χαμηλότερα σε σύγκριση με τα επίπεδα που επέλεξαν άτομα από τις υπόλοιπες 21 χώρες.
Οι ειδικοί στον τομέα του πολιτισμού ίσως βιαστούν να εξηγήσουν αυτή τη διαφορά με βάση τις γνωστές πολιτισμικές διαστάσεις της ατομικότητας και του κοινοτισμού. Όμως, η ερευνητική ομάδα επεσήμανε ότι συμμετέχοντες από δύο κοινοτιστικές χώρες — την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες — επέλεξαν ιδανικά επίπεδα εξίσου υψηλά ή και υψηλότερα από αυτά των ατόμων σε έντονα ατομικιστικές χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Το κλειδί για την επίλυση αυτού του “γρίφου”, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, είναι το ολιστικό πρότυπο σκέψης που χαρακτηρίζει χώρες με ισχυρή παράδοση ανατολικών θρησκειών, όπως ο Βουδισμός, ο Κομφουκιανισμός και ο Ινδουισμός.
Οι ολιστικά σκεπτόμενοι άνθρωποι πιστεύουν ότι δυνάμεις που φαινομενικά αντιφάσκουν, συνυπάρχουν σε μια αλληλένδετη κατάσταση, όπως το γιν και το γιανγκ. Δεν μπορείς να γνωρίσεις την ευτυχία χωρίς να έχεις γνωρίσει και τη λύπη, και το αντίστροφο. Επιπλέον, πιστεύουν ότι οι εμπειρίες και οι καταστάσεις αλλάζουν διαρκώς. Αν σήμερα νιώθω λυπημένος, πιθανότατα αύριο θα νιώθω χαρούμενος. Είμαι υγιής αυτόν τον μήνα, αλλά θα μπορούσα εύκολα να αρρωστήσω τον επόμενο. Με αυτή την έννοια, δεν έχει σημασία πώς νιώθω ή πού βρίσκομαι σήμερα, γιατί τα πάντα μπορούν και τελικά θα αλλάξουν.
Τέλος, τα άτομα με ολιστικό τρόπο σκέψης, συνήθως διαθέτουν μια διαπροσωπική αίσθηση του εαυτού, βασισμένη σε κοινωνικούς ρόλους και υποχρεώσεις προς τους άλλους. Τα άτομα αυτά μπορεί να μην επιλέξουν τα υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας, ευφυΐας ή υγείας, επειδή κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί ένδειξη αλαζονείας, εγωισμού ή ανωριμότητας.
Για τους ανθρώπους που σκέφτονται με βάση την ολιστική προσέγγιση, πιο μετριοπαθή επίπεδα ευτυχίας, ελευθερίας, ευφυΐας και υγείας είναι για διάφορους λοιπόν λόγους, προτιμότερα από τα μέγιστα δυνατά επίπεδα.
Πόση ευτυχία είναι αρκετή σε έναν τέλειο κόσμο;
Λιγότερη απ’ ό,τι ίσως νομίζουμε και σίγουρα, λιγότερη σε ορισμένους πολιτισμούς απ’ ό,τι σε άλλους…
Πηγή: vita.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τελικά πόσο συχνά πρέπει να κάνεις σεξ;
Είναι αλήθεια ότι το στόμα μας μπορεί απειλήσει την καρδιά μας;
Source link
