Ο Μερτς… τα είδε όλα! 

Από τότε που εμπεδώθηκε η σύγχρονη γερμανική Δημοκρατία, δηλαδή μετά τη λήξη της κατοχής των συμμάχων από τους οποίους ηττήθηκε η Γερμανία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ουδέποτε καγκελάριος είχε αποτύχει να λάβει ψήφο από τη Βουλή. Ο χριστιανοδημοκράτης Φρίντριχ Μερτς έμελλε να είναι ο πρώτος, αν και τελικώς κατόρθωσε να εκλεγεί με τη δεύτερη ψηφοφορία. 

Και πάλι… είχε διαρροές

Στην πρώτη ψηφοφορία, που έγινε χθες το πρωί, ο Μερτς αντιμετώπισε το φάσμα της πλήρους αποτυχίας, αφού από τους 328 βουλευτές του κυβερνητικού μπλοκ (CDU/CSU και SPD), τον ψήφισαν μόλις οι 310. Ο μαγικός αριθμός για να εκλεγεί καγκελάριος ήταν το 316. Το σοκ ήταν πρωτοφανές και οι κινήσεις για να μετριαστούν οι επιπτώσεις, άμεσες και αποφασιστικές. 
Βεβαίως και στη δεύτερη ψηφοφορία υπήρξαν 3 διαρροές. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στον κυβερνητικό συνασπισμό της Γερμανίας… 

Το γερμανικό πολιτικό σύστημα

Η Γερμανία έχει (όπως όλες οι πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες – δηλαδή… όλες εκτός από την Ελλάδα) ως εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική. Όχι “ανόθευτη”, αφού υπάρχει υψηλό (5%) “κατώφλι” εισόδου στη Βουλή. Ωστόσο, αυτό το υψηλό όριο επιτρέπει την αξιοσημείωτη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας, παρότι η χώρα δεν αναδεικνύει μονοκομματικές κυβερνήσεις – κάτι που με απλή αναλογική είναι εξαιρετικά δύσκολο. 

Οι συνεργασίες

Το γερμανικό πολιτικό σύστημα θυμίζει αρκετά το Ευρωκοινοβούλιο. Το οποίο, προφανώς, έχει “δανειστεί” πολλά στοιχεία από τη Γερμανία (διότι το πολιτικό σύστημα της έτερης “μεγάλης” ευρωπαϊκής χώρας, της Γαλλίας, καθότι Προεδρική Δημοκρατία, δεν προσφέρεται για την Ευρώπη). Στη Γερμανία το κεντρικό θέμα είναι οι συναινέσεις. Ζητούμενο αλλά και προαπαιτούμενο. Κι αυτό διότι είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα κόμμα να συγκεντρώσει επαρκή αριθμό βουλευτών, ώστε να σχηματίσει μόνο του κυβέρνηση. Γι’ αυτό και τα γερμανικά κόμματα έχουν μάθει στις συναινέσεις και τις συνεργασίες στην εύρεση “κοινής γραμμής” και ας προέρχονται από διαφορετικές πλευρές του πολιτικού τόξου. 

Σταθερότητα

Και καθώς μιλάμε για τη Γερμανία, μια χώρα που είναι στηριγμένη πάνω στη σταθερότητα, τη συνέπεια και την αξιοπιστία, τα κόμματα που δημιουργούν κυβέρνηση (πάντα πάνω από ένα, συνήθως 2, σπανιότερα 3) έχουν συζητήσει διεξοδικά, συμφωνήσει μέχρι και στην παραμικρή λεπτομέρεια και προχωράνε στη Βουλή μόνο αφού τα ’χουν λύσει όλα τα ζητήματα. Γι’ αυτό και, παρότι μιλάμε για κυβερνήσεις συνεργασίας, δεν έχει ποτέ καταψηφιστεί υποψήφιος καγκελάριος. 

Όχι πάντα επιτυχημένα… 

Βεβαίως οι πολυκομματικές κυβερνήσεις της Γερμανίας δεν είναι πάντα επιτυχημένες – και το προφανέστερο παράδειγμα είναι η απελθούσα τρικομματική κυβέρνηση, η οποία ήταν ένα ατέλειωτο μπάχαλο. Διότι τα τρία κόμματα δε μιλούσαν την ίδια γλώσσα, αφού το φιλελεύθερο FDΡ σαμπόταρε συστηματικά… τα πάντα, με την εμμονικότητά του στην ακραία νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία. Πράγμα που πλήρωσε στην κάλπη, αφού βρέθηκε για δεύτερη μόλις φορά τις τελευταίες δεκαετίες εκτός Βουλής. Και το πλήρωσε και το SPD, που πέτυχε το χαμηλότερο ποσοστό στη μακρά ιστορία του. 

Τις πταίει; 

Αυτά για την ιστορία και το γερμανικό πολιτικό σύστημα. Πάμε στα χθεσινά “γίβεντα”, τα οποία κάνουν την AfD να… τρίβει τα χέρια της (ήδη μετά το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας ζήτησε εκλογές). Για «ιστορική ήττα», «κρίση» και «βόμβα» κάνουν λόγο τα γερμανικά ΜΜΕ, σχολιάζοντας την αποτυχία του Φρίντριχ Μερτς. 

«Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας (…). Είναι βόμβα (…). Πρόκειται για πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία της χώρας. Ποτέ πριν δεν είχε αποτύχει υποψήφιος καγκελάριος στην εκλογή από την Bundestag», μεταδίδει το πρώτο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, ενώ ο ιδιωτικός σταθμός n-tv αναφέρει ότι «η είδηση έπεσε στο προεδρικό ανάκτορο Bellevue ως μικρή βόμβα» και προσθέτει ότι «18 βουλευτές ρισκάρουν μια κρατική κρίση». Στον ίδιο τόνο κινήθηκαν και τα υπόλοιπα γερμανικά media.

Το περιοδικό “Der Spiegel” κάνει λόγο για «ιστορική ήττα» του Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος «εξαπατήθηκε», όπως επισημαίνεται, από βουλευτές του μελλοντικού κυβερνητικού συνασπισμού του. «Η πρώτη ψηφοφορία για τον Φρίντριχ Μερτς καταλήγει σε φιάσκο – Η AfD πανηγυρίζει», γράφει η “Handelsblatt”, αναφερόμενη στο αίτημα που υπέβαλε η αρχηγός της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, Αλίς Βάιντελ, για τη διεξαγωγή νέων εθνικών εκλογών. «Είναι μια καλή μέρα για τη Γερμανία», δήλωσε η κ. Βάιντελ μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας στην Bundestag, με την ίδια να ζητά παραίτηση του Φρίντριχ Μερτς. 

Ποιος είναι ο “σαμποτέρ”; 

Το μεγάλο ερώτημα είναι: ποιοι βουλευτές ψήφισαν κατά του Μερτς; Τα δύο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (CDU/CSU και SPD) δεν έχασαν χρόνο, κατηγορώντας αλλήλους, αλλά ωστόσο τα ψήγματα πληροφοριών που διαρρέουν λένε ότι ο Μερτς ίσως πρέπει να ψάξει για τους “αντάρτες” εντός της δικής του παράταξης. Το SPD απέρριψε οποιεσδήποτε εικασίες, ότι οι “αντάρτες” βουλευτές προέρχονταν από τις τάξεις του. «Θεωρούμε ότι από εμάς δεν υπήρξε διαρροή. Επίσης, δεν απουσίαζε κανείς», ανέφεραν πηγές από το περιβάλλον του αρχηγού του κόμματος Λαρς Κλινγκμπάιλ, με γερμανικά Μέσα να σημειώνουν πως το SPD δεν μπορεί να αποδείξει στην πράξη την «αθωότητά» του, καθώς η ψηφοφορία ήταν μυστική. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης, ωστόσο. 

“Δάκτυλος” Τραμπ; 

Μερικοί έφτασαν στο σημείο να ρίξουν στο τραπέζι τον Τραμπ, ως τον παράγοντα που επηρέασε ομάδα βουλευτών (ίσως ακόμη και του CDU) να καταψηφίσουν τον υποψήφιο καγκελάριο. Άλλωστε, η υπονόμευση του Μερτς από τον υπερατλαντικό άλλοτε “αγαπημένο σύμμαχο” είναι καθημερινότητα, με τον Τραμπ και τους ανθρώπους του να μην κρύβουν ότι προτιμούν το ακροδεξιό AfD. 

Κάποιοι που συνεχώς κοιτάζουν… προς Ανατολάς, θεώρησαν ότι ο “σαμποτέρ” αναζητείται στη Ρωσία, η οποία όντως έχει πολλούς δεσμούς με το γερμανικό πολιτικό σύστημα (από τότε που ανέλαβε ο Πούτιν, οι Ρώσοι καπιταλιστές κάνουν “χρυσές” μπίζνες, με τους Γερμανούς και ρωσικές εταιρείες έχουν προσλάβει ακόμη και πρώην Γερμανό καγκελάριο, τον Σρέντερ). 

Κάποιοι είναι πιο προσγειωμένοι και μιλάνε για αντιθέσεις μεταξύ των Γερμανών κεφαλαιούχων, πολλοί εκ των οποίων στηρίζουν την AfD και ταυτόχρονα και το CDU/CSU.