Ο Απόστολος Θωμάς προκάλεσε τον Χριστό, ο Χριστός δέχτηκε την πρόκληση και ανταποκρίθηκε στον Θωμά. Και άλλοι κατά καιρούς, αλλά και κατά την ώρα της Σταύρωσης, προκάλεσαν τον Χριστό, αλλά Εκείνος για τους δικούς του λόγους δεν έδωσε σημασία. Η προθυμία του Χριστού να απαντήσει στην πρόκληση του Θωμά δείχνει ότι ήταν άκρως σημαντικό το θέμα και όχι μια περιθωριακή λεπτομέρεια (Κυ-ριακή του Θωμά). Αλλά γιατί;
Ο Θωμάς δεν ήταν ένας απλός πιστός. Ανήκε στην ομάδα των δώδεκα μαθητών. Στους ανθρώπους που διάλεξε ο Χριστός για να τους αναθέσει ειδική αποστολή: Να γίνουν απόστολοι «εις πάντα τα έθνη». Να κηρύξουν «το Ευαγγέλιον πάση τη κτίσει». Να κάνουν μαθητές του Χριστού όλους τους ανθρώπους. Πώς και τί θα εκήρυτταν, αν οι ίδιοι είχαν μέσα τους αμφιβολίες για όσα θα έλεγαν στους άλλους;
Εξ άλλου στην πορεία τους θα συναντούσαν τρομερές δυσκολίες. Οι πύλες του Άδου θα άνοιγαν τα στόματά τους εναντίον τους. Οι ψευ-δοδιδάσκαλοι θα αποστατούσαν από την πίστη, θα προσπαθούσαν α-διάκοπα να «ανθίστανται τη αληθεία», έχοντας εξωτερικό μόνο σχήμα ευσέβειας, «την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι». Οι άθεοι του κόσμου, στηριζόμενοι στον υπερφίαλο, θεοποιημένο, απόλυτο ορθολογισμό τους, θα χάλκευαν αδιάσειστα κατά το φαινόμενο επιχειρήματα κατά του ευαγγελικού κηρύγματος. Πώς θα τα αντιμετώπιζαν όλα αυτά οι απόστολοι, αν είχαν οι ίδιοι αμφιβολίες;
Οι κήρυκες του Ευαγγελίου έπρεπε να πατούν γερά στα πόδια τους. Να μην ταλαντεύονται ή να επαμφοτερίζουν. Να είναι όχι αδύνα-μες φωνές που τις παίρνει ο άνεμος, αλλά «υιοί βροντής» για να βρο-ντοφωνούν τα σωτήρια δόγματα της αληθείας. Να αντιστέκονται στην πλάνη των ειδώλων «ως στύλοι ακλόνητοι της Εκκλησίας Χριστού». Έ-πρεπε να είναι αυτόπτες και αυτήκοοι για όσα θα έλεγαν. Να είναι ι-κανοί να βεβαιώνουν με πλήρη παρρησία, με απόλυτη σιγουριά: «Ο ην απ’ αρχής, ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασά-μεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν… απαγγέλλομεν υμίν» (Α΄ Ιω. 1, 1-3).
Δηλαδή: Σας μιλάμε όχι για κάτι που κυκλοφόρησε σαν αόριστη φήμη από εδώ και από εκεί, αλλά για τον Χριστό, που είναι η αιώνια αλήθεια και ζωή. Και υπήρχε πριν γίνει ο κόσμος. Και εμείς τον ακού-σαμε με τα αυτιά μας να μας μιλάει, τον είδαμε με τα μάτια μας, τον ψηλαφήσαμε με τα χέρια μας. Και ενώ ήταν πάντοτε ενωμένος με τον Πατέρα, φανερώθηκε και σε μας.
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι όταν χρειάστηκε να γίνει η αναπλήρωση του Ιούδα, ο απόστολος Πέτρος είπε: Πρέπει να διαλέξουμε στη θέση του κάποιον που ήταν μαζί μας όλο τον καιρό και παρακολού-θησε αυτοπροσώπως τη δράση του Χριστού, από τη Βάπτισή του μέχρι την Ανάληψή του, ώστε να είναι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς της Α-ναστάσεως. Διάλεξαν τότε δύο, τον Ιούστο και τον Ματθία, έριξαν κλήρο και επιλέχθηκε ο Ματθίας (Πραξ. 1, 21-26).
Έπρεπε λοιπόν και ο Θωμάς, ως απόστολος, να δει με τα μάτια του και να ψηλαφήσει με τα χέρια του τον αναστημένο Χριστό. Να είναι και αυτός, ως αυτόπτης μάρτυς και αυτήκοος, απολύτως σίγουρος κήρυκας της Αναστάσεως.
Ο Χριστός θεωρεί υψίστης σημασίας το θέμα και ανταποκρίνεται άμεσα. Φανερώνεται, για να γίνει ορατός από τον Θωμά και να ψηλαφηθεί.
Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά! Καλή, ευλογημένη εβδομάδα!
* Πατήρ Δημήτριος Μπόκος – ιερέας
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη του ekriti.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κυριακή του Θωμά: Τι σημαίνει και ποια η σημασία της γιορτής
Άγιος Γεώργιος: Η ζωή του και γιατί ονομάστηκε Τροπαιοφόρος
Ακολουθήστε το ekriti.gr στο
Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για την Κρήτη και όχι μόνο.
Source link
