Συγκλονιστική ιστορία μιας βρετανίδας που απέκτησε κόρη μετά από μεταμόσχευση μήτρας από την αδελφή της

Για τον έξω κόσμο πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ιατρικό επίτευγμα. Για τη Γκρέις και τον Άνγκους Ντέιβιντσον, όμως, η γέννηση της κόρης τους αντιπροσωπεύει κάτι ασύγκριτα πιο πολύτιμο: την ευκαιρία να γίνουν μια φυσιολογική οικογένεια.

Η μικρή Έιμι Ιζαμπέλ, πέντε εβδομάδων σήμερα, είναι το πρώτο μωρό που γεννιέται στη Βρετανία μετά από μεταμόσχευση μήτρας. Για το ζευγάρι από το βόρειο Λονδίνο, όμως, «είναι αυτό που πάντα ονειρευόμασταν».

Η Γκρέις, κρατώντας στην αγκαλιά της το μωρό που κοιμάται, χαϊδεύει τρυφερά τα καστανοκόκκινα μαλλιά της μικρής Έιμι. Το βλέμμα της επιστρέφει συνεχώς στο παιδί της, σαν να μην πιστεύει ακόμα ότι είναι αληθινό. Τα δάκρυα δεν λείπουν.

Η πορεία τους μέχρι αυτό το σημείο απαίτησε τεράστια δύναμη και επιμονή: χρόνια επώδυνων εξετάσεων, απογοητεύσεις, καθυστερήσεις — χωρίς ποτέ καμία εγγύηση ευτυχούς κατάληξης.

Η Γκρέις ήταν μόλις 19 ετών όταν της ανακοινώθηκε πως γεννήθηκε χωρίς μήτρα — ένα νέο που την κατέκλυσε από πόνο, σαν πένθος. «Ένιωθα ελλιπής, διαλυμένη. Από τόσο νεαρή ηλικία ήξερα ότι ήθελα να γίνω μητέρα.»

Ύστερα από 17 χρόνια προσπαθειών και όταν της μεταμοσχεύθηκε η πρώτη μήτρα στη Βρετανία, ούτε τότε τολμούσε να φανταστεί πώς θα ήταν να κρατά επιτέλους το παιδί της στην αγκαλιά.

Την παραμονή του προγραμματισμένου τοκετού με καισαρική, άρχισε να τρέμει από τη συγκίνηση και την ένταση όλων όσων είχε περάσει. «Ήταν η κορύφωση δεκαετιών συναισθημάτων που δεν είχα επεξεργαστεί ποτέ πλήρως.»

Η μικρή Έιμι γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου, τρεις εβδομάδες νωρίτερα από το προγραμματισμένο, καθώς άρχισαν να εμφανίζονται ενδείξεις επικείμενου τοκετού. Οι γιατροί αποφάσισαν να επισπεύσουν με καισαρική τομή για να προστατεύσουν το μοσχευμένο όργανο.

Περίπου 20 γιατροί, νοσηλευτές και χειρουργοί ήταν παρόντες, διπλάσιος αριθμός από μια «κανονική» καισαρική, υπό τον φόβο αιμορραγίας από τα αγγεία που είχαν ενσωματωθεί στη μήτρα κατά τη μεταμόσχευση του 2023.

Ο Άνγκους και η Γκρέις ανησυχούσαν για το πώς θα αντιδρούσαν μπροστά σε τόσο κόσμο. Αλλά δεν χρειάστηκε – ακόμα και οι γιατροί δάκρυζαν από συγκίνηση.

Η πρώτη που έμαθε τα χαρμόσυνα νέα ήταν η αδελφή της Γκρέις, η 42χρονη Έιμι — η οποία της είχε χαρίσει τη δική της μήτρα.

Παρότι φοβάται τις βελόνες και τα νοσοκομεία, η Έιμι υποβλήθηκε σε εξονυχιστικές εξετάσεις και χειρουργείο 8 ωρών για να αφαιρέσει τη μήτρα της. Ο Άνγκους είπε: «Ήταν και θα είναι πάντα η πιο ανιδιοτελής πράξη που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.»

Η ιστορία της οικογένειας ξεκινά από όταν η Γκρέις διαγνώστηκε με το σύνδρομο MRKH (Mayer-Rokitansky-Kuster-Hauser), που επηρεάζει 15.000 γυναίκες στο Ηνωμένο Βασίλειο και προκαλεί απουσία ή υποπλασία της μήτρας.

Η διάγνωση την τσάκισε. Για χρόνια δεν μιλούσε για αυτό ούτε με φίλους — μόνο με την οικογένειά της.

Η αδελφή της, Έιμι, θυμάται πόσο δύσκολο ήταν να βλέπει την αδελφή της να υποφέρει. Είχαν ακόμη προτείνει παρένθετη μητρότητα.

Η γνωριμία της Γκρέις με τον Άνγκους έγινε όταν εκείνη, 19 ετών. Γρήγορα έγιναν ζευγάρι και η Γκρέις του αποκάλυψε το πρόβλημά της. Εκείνος, όμως, δεν έκανε πίσω.

Παντρεύτηκαν το 2014. Λίγο πριν τον γάμο, η Έιμι ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί. Αν και χαρούμενη, ένιωθε ενοχές απέναντι στη Γκρέις. Εκείνη όμως παρέμεινε αποφασισμένη: «Θα βρούμε τρόπο να αποκτήσουμε οικογένεια.»

Η ιδέα της παρένθετης μητρότητας δεν της άρεσε. Ήθελε η ίδια να βιώσει την εγκυμοσύνη.

Το 2015 γράφτηκε στη λίστα αναμονής για μεταμόσχευση από αποβιώσασα δότρια, αλλά δεν υπήρξε πρόοδος για τρία χρόνια. Το 2018 δοκίμασαν μεταμόσχευση από ζωντανή δότρια – τη μητέρα τους – αλλά η επέμβαση ακυρώθηκε λόγω προβλημάτων στα αγγεία. Τότε προσφέρθηκε η τρίτη τους αδελφή, άτεκνη, αλλά η Έιμι επέμεινε πως έπρεπε να το κάνει εκείνη.

Παρά τις αντιρρήσεις του συζύγου της στην αρχή, τελικά συμφώνησε. Η πανδημία καθυστέρησε κι άλλο τη διαδικασία.

Η μεταμόσχευση προγραμματίστηκε για τον Φεβρουάριο του 2023 στην Οξφόρδη και διήρκεσε συνολικά 17 ώρες.

Δύο εβδομάδες μετά, η Γκρέις είχε την πρώτη της έμμηνο ρύση — και έκλαιγε από χαρά. Ένιωσε «επιτέλους ολοκληρωμένη γυναίκα».

Μετά από έναν χρόνο αποκατάστασης, εμφυτεύτηκε το έμβρυο. Το τεστ εγκυμοσύνης ήταν θετικό. «Ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε σαν ένα φυσιολογικό ζευγάρι», λέει συγκινημένη.

Η εγκυμοσύνη ήταν δύσκολη και ελεγχόταν εξονυχιστικά, με υπερήχους κάθε μία ή δύο εβδομάδες. Δεν υπήρχαν νεύρα στη μεταμοσχευμένη μήτρα, άρα δεν θα ένιωθε πόνους πρόωρου τοκετού.

Η εγκυμοσύνη της Γκρέις συνεχιζόταν με σταθερότητα, όμως οι εβδομάδες περνούσαν με αγωνία. Στην 20ή εβδομάδα, αισθάνθηκε την πρώτη κίνηση του μωρού — ένα τεράστιο κύμα ανακούφισης και ενθουσιασμού. Ωστόσο, μεγάλο μέρος της εγκυμοσύνης ήταν γεμάτο άγχος.

«Με εξέπληξε το πόσο νευρική ήμουν», λέει η Γκρέις. «Θυμάμαι μετά τη μεταφορά του εμβρύου πήγα μια βόλτα με το ποδήλατο και κάθε φορά που περνούσα από σαμαράκι σκεφτόμουν ότι μπορεί να αποκολληθεί το μωρό. Είχα αρχίσει πραγματικά να επενδύω σε αυτό το παιδί συναισθηματικά, να αναπτύσσω μητρικά συναισθήματα – και φοβόμουν πώς θα τα έβγαζα πέρα αν κάτι πήγαινε στραβά».

Στην 21η εβδομάδα, το ζευγάρι έμαθε ότι περίμεναν κοριτσάκι. «Αν ήταν κορίτσι, είχαμε πει πάντα ότι θα τη λέγαμε Έιμι», εξηγεί η Γκρέις. «Και διαλέξαμε το Ιζαμπέλ για δεύτερο όνομα, προς τιμήν της χειρουργού μας, Ιζαμπέλ Κιρόγκα, που συνδιηύθυνε τη μεταμόσχευση».

Ήταν μόλις μετά την 26η εβδομάδα που το ζευγάρι ένιωσε αρκετή σιγουριά ώστε να αγοράσει βρεφικά ρούχα και να διακοσμήσει το παιδικό δωμάτιο. Η Έιμι τους βοήθησε να στήσουν το κρεβατάκι. Η Γκρέις πέρασε το τελευταίο τρίμηνο «δημιουργώντας δεσμούς με την κόρη της, τραγουδώντας της, συνηθίζοντάς την στις φωνές μας». «Το απόλαυσα απόλυτα, ήταν όλα εκείνα που φοβόμουν πως δεν θα ζήσω ποτέ.»

Η καισαρική κράτησε 90 λεπτά λόγω της ύπαρξης πολλών αιμοφόρων αγγείων. Όταν τελικά της την έδωσαν στην αγκαλιά, η Γκρέις δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν αληθινό.

Θήλασε το μωρό της από την πρώτη νύχτα και μετά από οκτώ μέρες γύρισαν όλοι μαζί στο σπίτι.

Παρότι εξαντλημένη, δηλώνει: «Η μητρότητα μέχρι στιγμής είναι υπέροχη. Και είναι απίστευτο το πώς αντέχεις με δύο-τρεις ώρες ύπνου.»

Η οικογένεια σκοπεύει να προσπαθήσει σύντομα για δεύτερο παιδί. Η μήτρα έχει «ημερομηνία λήξης» και πρέπει να αφαιρεθεί εντός πέντε ετών λόγω των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων που παίρνει η Γκρέις.

Καθώς το μωρό απλώνει τα χεράκια της, η μητέρα, ο πατέρας και η θεία της την καμαρώνουν γεμάτοι αγάπη.

Αυτό ονειρεύονταν η Γκρέις και ο Άνγκους: μια φυσιολογική οικογένεια, που απολαμβάνει τις μικρές, καθημερινές χαρές.