Το επιτυχημένο μουσικό δίδυμο μιλά για όλους και για όλα πριν υποδεχτεί το κοινό της Κρήτης
Οι “Σκιαδαρέσες” είναι ό,τι πιο φρέσκο υπάρχει στη σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή. Pop-άκια τρελά και κυρίως αυθεντικά, η Νίκη και η Όλγα, δύο δίδυμες αδερφές με άπειρο ταλέντο, κάνουν την καθημερινότητά τους (κι όλης της γενιάς τους) τραγούδι.
Κατά βάση λένε στους στίχους τους όσα θα ’θέλα(μ)νε πολλοί να πούμ(ν)ε με μια γλώσσα απλή κι ανεπιτήδευτη, χωρίς υπερβολές, λέξεις βαρύγδουπες κι “άστοχες” ομοιοκαταληξίες.
Μεγάλωσαν μέσα στην τέχνη – είναι κόρες της Μπέσυς Μάλφα και του Γεράσιμου Σκιαδαρέση, αλλά είναι η Νίκη και η Όλγα – σπούδασαν υποκριτική και μέσα στην καραντίνα δημιούργησαν ένα δικό τους ήχο που αρχικά επικοινώνησαν με τον κόσμο μέσα από το YouTube.
Σήμερα έχουν στο “βιογραφικό” τους μερικά χιτ, ανάμεσά τους κι έναν “ύμνο” (“Το τραγούδι του…”) και συνεχίζουν! Με αφορμή τα Live τους – που γενικά είναι εμπειρία – Πέμπτη 20 και Παρασκευή 21 Μαρτίου σε Χανιά και Ηράκλειο, αντίστοιχα, τις “συνάντησα” για να τις γνωρίσω λίγο καλύτερα και να σας τις συστήσω! Κι απ’ την αμεσότητα και τα λεγόμενά τους επιβεβαίωσα αυτό που ξέρω καλά: Σαν την αυθεντικότητα, τίποτα!
* Είστε το “success story” της καραντίνας ή του ΥouΤube;
«Πιστεύω το γεγονός ότι τα κομμάτια ανέβηκαν μέσα στην καραντίνα βοήθησε γιατί όλος ο κόσμος ήταν στα κινητά του και έψαχνε. Νομίζω εκείνη την περίοδο αυξήθηκαν οι προβολές σε πολύ υλικό από πολλούς δημιουργούς. Το YouTube σαν μέσο μας φάνηκε ιδανικό, γιατί συνδυάζει ήχο με εικόνα. Τα τραγούδια είναι λίγο diy και έχουν ένα αυθόρμητο vibe της στιγμής, το οποίο ενισχύεται με την εικόνα».
* Από το διαδίκτυο στη γεμάτη “Τεχνόπολη”, και όχι μόνο. Καταρχάς πώς νιώσατε όταν καταλάβατε πως τα τραγούδια σας ήταν στα χείλη πολλών κι έξω από το διαδίκτυο;
«Ήταν περίεργο. Ειδικά στην πρώτη συναυλία νιώθαμε ότι λέμε τραγούδια άλλων, που απλά τα ξέρουμε κι εμείς και το κοινό και τα τραγουδάμε όλοι μαζί. Μας πήρε αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Όταν το καταλαβαίνεις, είναι λίγο σουρεάλ και συγκινητικό. Υπάρχει κόσμος που τα ακούει, ταυτίζεται και τα τραγουδάει κι εσύ σκέφτεσαι ότι είναι αυτά που έγραφες στο σαλόνι σου και δεν ήξερες καν αν θα τα ακούσει ποτέ κανένας».
«Είμαστε πολίτες του σήμερα, που ζούμε στη σημερινή κοινωνία και επηρεαζόμαστε απ’ ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Με αυτήν την έννοια νομίζω πως ό,τι και να γράψεις, είτε η αφορμή είναι γκομενική, είτε υπαρξιακή, είτε προσωπική, δεν μπορείς να αποφύγεις τη συμμετοχή σου στο τώρα. Και κοινωνικά και πολιτικά. Οι σκέψεις σου φιλτράρονται μέσα απ’ όλα αυτά, άρα αναγκαστικά περνάνε και στο υλικό σου»
* Και πώς ήταν η διαδρομή; Χρειάστηκε να κάνετε κάποια… “έκπτωση” για να γίνετε οι “Σκιαδαρέσες” που ξέρουμε όλοι;
«Δύσκολη ερώτηση, γιατί ουσιαστικά πάντα ήμασταν οι “Σκιαδαρέσες”. Γι’ αυτό και διαλέξαμε αυτό το όνομα. Οι “Σκιαδαρέσες” δεν είναι κάτι άλλο πέρα από εμάς. Απλά μας γνώρισε κι άλλος κόσμος. Από μικρές κάναμε σκετσάκια και τραγουδάκια και τα παίζαμε στους γονείς μας και στους φίλους μας. Δεν έχει αλλάξει κάτι σε αυτόν τον πυρήνα. Ακόμα κάπως έτσι είναι η διαδικασία δημιουργίας. Για εμάς “Σκιαδαρέσες” είναι το δίδυμο και ό,τι δημιουργικό κάνουμε μαζί. Οπότε το θέμα “έκπτωσης” δεν είναι καν στο τραπέζι. Δεν μπορείς να κάνεις εκπτώσεις στον εαυτό σου, θα ήταν παράλογο. Ίσως να έχουμε διπλοσκεφτεί κάποια πράγματα σε σχέση με συνεργασίες ή με τρόπο δουλειάς, αλλά αυτό αφορά καθαρά το πρακτικό κομμάτι».
* Πώς γράφετε στίχους; Θέλω να πω, ακούγοντας κανείς τα περισσότερα από τα τραγούδια σας, κάνει εικόνες καθημερινότητας δική σας ή δική μας (Μα, «Όταν ζορίζομαι, λέω αστεία, συμπεριφέρομαι λίγο γελοία…»;; Πόση ταύτιση πια!).
«Το κάθε τραγούδι έχει και λίγο διαφορετική διαδικασία. Άλλες φορές παράλληλα με τη μουσική βγαίνουν οι στίχοι. Άλλες φορές μας κολλάει μια φράση και την επαναλαμβάνουμε μέχρι να γίνει ολόκληρο κόνσεπτ. Άλλα είναι γραμμένα κειμενάκια ή ποιηματάκια. Γκουγκλάρουμε πολύ στο azrhymes. Άλλες φορές γράφουμε κάτι πρόχειρο για να συγκρατήσουμε τη μελωδία και μετά από καιρό αλλάζουμε τους στίχους τελείως. Δεν υπάρχει στάνταρ διαδικασία. Ό,τι προκύψει κάθε φορά».
* Στο μεταξύ, μοιάζει σαν να βάζετε στο χαρτί τις συζητήσεις σας μεταξύ σας και με φίλους. Κι είναι τόσο φρέσκο αυτό! Δε σας “τρομάζει” ωστόσο να εκτίθεστε έτσι;
«Καμιά φορά δεν καταλαβαίνουμε καν ότι αυτό που γράψαμε το έχουμε αντλήσει από προσωπική εμπειρία. Μπορεί, ας πούμε, να γράψουμε κάτι και μετά από καιρό να μπορέσουμε να το τοποθετήσουμε και να πούμε “ααα, αυτό λέει γι’ αυτό που μου συνέβη τότε”. Όμως η έκθεση γενικά είναι κάτι που δε μας τρομάζει. Κάποιες φορές γίνεται συνειδητοποιημένα. Υπάρχει δηλαδή η ανάγκη να εκφράσεις κάτι για κάποιο άνθρωπο ή κάποια κατάσταση κι εμείς είδαμε ότι μας αρέσει να το κάνουμε αυτό μέσω της μουσικής, είναι και λίγο τρόπος να εκτονωθείς, να επεξεργαστείς και να ξεσπάσεις».
* Και τα video clip σας είναι σαν «μεταξύ μας», DIY. Τώρα που πια έχετε κατακτήσει την αναγνωρισιμότητα και είστε “mainstream” (αλήθεια νιώθετε mainstream;), νιώθετε σαν να πρέπει να μπείτε σε πιο “επαγγελματικά” καλούπια;
«Το DIY σαν vibe είναι κάτι που μας αρέσει και προς το παρόν προσπαθούμε να το συντηρήσουμε. Αφορά την αισθητική. Φαντάζομαι ίσως στο μέλλον να μας ψήσει κάποια άλλη αισθητική και να τη δοκιμάσουμε, αλλά προς το παρόν βλέπουμε ότι πάντα προς DIY καταλήγουμε. Σε πιο επαγγελματικά καλούπια μπαίνουμε σε θέματα που αφορούν το διαδικαστικό κομμάτι. Ας πούμε αν θα πρέπει να κάνεις κάποιες συναυλίες εκτός Αθηνών, έτσι ώστε να “χτιστεί” το πράγμα ή ποιες συνεργασίες θα επιλέξουμε ή πόσο υλικό θα παράξουμε. Μόνο σε ό,τι αφορά αυτά. Το κομμάτι της αισθητικής δεν μπαίνει σε καλούπι. Δημιουργούμε με βάση αυτό που μας αρέσει και είναι μεγάλη τύχη και ευτυχία αν αρέσει και σε άλλους. Το mainstream έχει ίσως αποκτήσει μια αρνητική χροιά. Το χρησιμοποιούμε για κάτι που χάνει την αξία του και δεν είναι τόσο underground, είναι αρκετά αναλώσιμο, γρήγορο και συμβατικό.
Νομίζω όμως ότι στην ουσία του το mainstream είναι κάτι εμπορικό με μεγάλη απήχηση. Υπάρχει λόγος που κάποια πράγματα γίνονται mainstream, όπως υπάρχει και λόγος που τα κλισέ είναι κλισέ, τι να κάνουμε! Με αυτήν την έννοια μακάρι να γίνουμε mainstream».
* Στο μεταξύ, τα τραγούδια σας – αρκετά απ’ αυτά – είναι statement. Πολιτικό, κοινωνικό. Είναι ανάγκη σας να παίρνετε θέση;
«Είμαστε πολίτες του σήμερα, που ζούμε στη σημερινή κοινωνία και επηρεαζόμαστε απ’ ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Με αυτήν την έννοια νομίζω πως ό,τι και να γράψεις, είτε η αφορμή είναι γκομενική, είτε υπαρξιακή, είτε προσωπική, δεν μπορείς να αποφύγεις τη συμμετοχή σου στο τώρα. Και κοινωνικά και πολιτικά. Οι σκέψεις σου φιλτράρονται μέσα απ’ όλα αυτά, άρα αναγκαστικά περνάνε και στο υλικό σου. Όταν νιώθουμε την ανάγκη να τοποθετηθούμε για κάτι, το κάνουμε μέσα από τους στίχους μας. Αλλά για εμάς κανένα τραγούδι δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Π.χ. για έναν γκόμενο. Είναι κυρίως ανθρώπινα. Άρα κοινωνικά και πολιτικά και υπαρξιακά».
Οι “Σκιαδαρέσες” έχουν σημειώσει τεράστια επιτυχία τα τελευταία χρόνια και αποτελούν αγαπημένο συγκρότημα της νεολαίας
* Τα Live σας είναι σαν παράσταση σχεδόν μιούζικαλ. Πολλή μουσική, τραγούδι, πρόζα, χιούμορ και ενέργεια. Καταρχάς, πόσο έχει βοηθήσει σε αυτό η υποκριτική, που και οι δύο έχετε σπουδάσει; Το βλέπετε για ένα μιούζικαλ; Κάτι δικό σας ή κάποιο κλασικό, Chicago ίσως;
«Το κομμάτι της υποκριτικής είναι κάτι που αγαπάμε πολύ. Ηθοποιοί ξεκινήσαμε και μετά προέκυψε όλο αυτό, οπότε κάπως από πάντα υπήρχε στο μυαλό μας αυτό. Θέλουμε το Live να έχει και έναν πιο θεατρικό χαρακτήρα. Είναι λίγο αναπόσπαστο κομμάτι, γιατί εμείς νιώθουμε ότι και τα τραγούδια είναι αρκετά θεατρικά. Καμιά φορά είναι από την οπτική γωνία ενός άλλου ανθρώπου, π.χ. “Το τραγούδι του Βαγγέλη”. Ή μιλάνε για θέματα που απασχολούν έναν χαρακτήρα που έχουμε στο κεφάλι μας. Θα θέλαμε πάρα πολύ κάποια στιγμή να γράψουμε και να ανεβάσουμε ένα δικό μας μιούζικαλ. Είναι ένα από τα πολλά πρότζεκτ που ονειρευόμαστε και ελπίζουμε κάποια μέρα να κάνουμε».
* Εμείς μιλάμε με αφορμή τα Live σας στην Κρήτη. Έχετε ξανάρθει στο νησί ως μπάντα; Έχετε δεσμούς εδώ;
«Έχουμε ξανάρθει στο παρελθόν, μικρές με τους γονείς μας όταν είχαν παράσταση και είχαμε ξετρελαθεί. Για Live έχουμε έρθει δύο φορές. Τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια. Πέρυσι είχαμε έρθει μαζί με τους “Usurum” και περάσαμε φανταστικά. Το κοινό της Κρήτης είναι πολύ ζεστό και πραγματικά ανυπομονούμε να ξαναέρθουμε».
Εξομολογήσεις μέσα από τα τραγούδια τους
* Θέλετε κλείνοντας να μιλήσουμε λίγο με στίχους και τίτλους τραγουδιών σας;
– Αν φτιάχνατε τώρα τη βαλίτσα σας, πού θα θέλατε να πάτε;
Νίκη: «Μαρόκο».
Όλγα: «Ισπανία».
– Τι δε σας νοιάζει πια;
Νίκη: «Οι θερμίδες».
Όλγα: «Η γνώμη κακοπροαίρετων ανθρώπων».
– Γιατί αμφιβάλλετε σήμερα;
Νίκη: «Για την πορεία της χώρας».
Όλγα: «Για τα πάντα».
– Με τι έχετε θέμα;
Νίκη: «Με τη συγκέντρωση».
Όλγα: «Με τη διαχείριση χρόνου και το στρες».
– “Σκιαδαρέσες” τελικά ο κόσμος είναι λίγο σκληρός ή σκουπιδότοπος;
Νίκη: «Σκληρός».
Όλγα: «Σκουπιδότοπος. Καμιά φορά βρίσκεις όμορφα πράγματα».
– Έλα πείτε, για ποιον είναι γραμμένο το “Προς το παρόν”; (Ή μήπως τελικά είναι πολλ@ που κοιμούνται στα όνειρά τους αγκαλιά με τ@ πρώην;).
«Η αφορμή είναι ένα μήνυμα ενός πρώην, αλλά περιέχει μέσα πολλούς και διάφορους».
Οι “Σκιαδαρέσες” στην Κρήτη
Τα Live τους θα λάβουν χώρα αύριο Πέμπτη 20 Μαρτίου στα Χανιά στο “Bras de Frères”, με ώρα έναρξης στις 22:00 (οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00) και μεθαύριο Παρασκευή 21 Μαρτίου στο Ηράκλειο, στο Cine “Studio” με ώρα έναρξης στις 21:30 (οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00).
Source link
