Γεια σας πατριωτάκια!
Θα ξεκινήσουμε σήμερα τη στήλη από μια όμορφη εκδρομή του Συλλόγου Μικρασιατών Ηρακλείου που συνδυάστηκε με την κοπή της πίτας που δεν είχε γίνει όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, λόγω πένθους για τη μεγάλη απώλεια της Αρχοντίας Καμπριάνη. «Ο Άγιος Πολύκαρπος» βρέθηκε στα ορεινά και ανατολικά του Ηρακλείου.
Γράφει η Μαρία Λημνιού: «Άλλη μία υπέροχη εκδρομή του Συλλόγου μας έφτασε στο τέλος της…
Αφού λειτουργηθήκαμε στην Παναγία Κερά, ήπιαμε το μερακλίδικο καφεδάκι μας στο Σελί, επισκεφθήκαμε την Παναγία Βιδιανή, απολαύσαμε υπέροχες γεύσεις σε ταβέρνα στο Τζερμιάδο και συνοδεύσαμε τον απογευματινό μας καφέ στον Μοχό με χορό και τραγούδι..
Ο καιρός απόλυτος σύμμαχός μας και η διάθεση όλων στα καλύτερά της. Πως να μην νιώθεις ικανοποίηση που υπηρετείς έναν τέτοιο Σύλλογο.
Ευχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν και ευχόμαστε στον 12χρονο Βαγγέλη Βαλούρδο που κέρδισε το φλουρί της πίτας μας καλή χρονιά και καλή πρόοδο. Ευχαριστούμε και τον Πρόεδρο κύριο Κων/νο Κουναλάκη για την δωρεά του δώρου (ένα ασημένιο γούρι). Άντε και στην επόμενη με το καλό!»
*Όσο για τους Αλατσατιανιούς; Για το (περασμένο) Σάββατο είχαν προγραμματίσει θεατρικό παιχνίδι για τους μικρούς τους φίλους!
*Και επειδή έρχεται και Τσικνοπέμπτη αλλά και η Αποκριά…φουντώνει πάμε και στα μικρασιατικά φαγητά της Αποκριάς, στα χρόνια πριν την Καταστροφή, όπως τα περιγράφει ο κορυφαίος Θοδωρής Καντάρας:
«Τα φαγητά της Αποκριάς ήταν συνήθως απλά, ό,τι βρεθεί κι ό,τι διαθέτει ο καθένας, όμως η διάθεση για γλέντι, τραγούδι και χορό ήταν πλούσια και ποτέ δεν έλειπε από κανέναν, παρ’ όλα τα βάσανα και τις έγνοιες. Συνηθισμένα αποκριάτικα φαγητά ήταν τα λουκάνικα, ο πατσάς με σκεμπεδάκια και ποδαράκια κι η πηχτή, το μπουμπάρι, οι λαχανοντολμάδες, τα κοτόπουλα και τα ψητά κρέατα κατά την Τσικνοπέφτη και την Κρεατερή. Την Τυρινή κυριαρχούσαν τα σπιτίσα ή χερίσα ή βρουλίτικα μακαρόνια, τα ζυμαρικά του ματσού, όπως οι χυλοπίτες και ο χερίσος φιδές (κριθαράκι), τα κατιμέρια και οι τυρόπιτες, τα μπουρέκια, οι τσακλαμάδες (στριφτές ή επίπεδες χορτόπιτες), τα τσακλαμαδάκια (τηγανητά χορτοπιτάκια) και τα μπαλίκια (χορτοκεφτέδες), τα κολοκυθίτικα μπουρέκια (κολοκυθόπιτες), οι ακαρονόπιτες ή παυλόπιτες (χορτόπιτα από χυλό με αβγά, τυρί, αλεύρι, μυρουδικά και άφθονους ψιλοκομμένους παύλους ή ακαρόνους, δηλ. τα στελέχη των φρέσκων κρεμμυδιών), το ξύγαλο ή λιγούρτι (γιαούρτι) και τα διάφορα ερυθραιώτικα τυριά (μουτζήθρες, κασκαβάλια κλπ.).Χαρακτηριστικά γλυκά της περιόδου αυτής είναι το ρυζομπούρεκο, τα αβγοκαλάμαρα (δίπλες), ο σιμιγδαλένιος χαρβάς, οι γαλατόπιτες, το ρυζόγαλο και το καντεϊφι. Κοινή παράδοση όλων των περιοχών της Ερυθραίας ήταν το κλείσιμο της αποκριάτικης ευωχίας μ’ ένα αβγό. Μετά το δείπνο της Τυρινής Κυριακής, έτρωγαν ένα αβγό κι έλεγαν χαρακτηριστικά: «Με αβγό το σφαλήξαμε και μ’ αβγό θε’ να τ’ ανοίξομε», υπονοώντας την αυστηρότατη νηστεία της Σαρακοστής (κατά την οποία δεν έτρωγαν τίποτε ζωικό) και το πασχαλινό κόκκινο αβγό που τρώγεται αμέσως μετά την Ανάσταση, πριν από τη μαγειρίτσα…
Source link
