Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα να έχουμε πατριωτάκια μου και ώρα να ντυθούμε «μασκάρες»! Από την αρχή του Τριωδίου, δηλαδή την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου που ονομαζόταν και Προφωνή, η Μικρασία ήταν σε ρυθμούς… καρναβαλικούς (κατά τη σύγχρονη εκδοχή). Οι Απόκριες των Μικρασιατών Ελλήνων ήταν μια περίοδος διασκέδασης με μεγάλα γλέντια, βεγγέρες και μασκαρέματα.
Ιδιαιτέρως την Τσικνοπέμπη αλλά και τις δύο τελευταίες Κυριακές της Αποκριάς τα φαγοπότια ήταν… διονυσιακά, ενώ «ούλα τα σπίτια ηβάνανε μπάλλο, δηλαδή γλέντι με όργανα – οι μουσικάντηδες έπαιζαν από καρσιλαμάδες και τσιφτετέλια μέχρι βαλς και καντρίλιες. Φυσικά οι διασκεδάσεις επεκτείνονταν σε δρόμους και πλατείες.
· Τα μασκαρέματα ήταν ανάλογα της Σμύρνης, με πλουμιστές χειροποίητες στολές, για άνδρες και γυναίκες, και κοσμοπολιτισμό. Στην οδό Τρασών, που ανήκε στη συνοικία των μεγαλοαστών, οι μεταμφιεσμένοι έκαναν παρέλαση με άμαξες και πετούσαν μενεξέδες, ζουμπούλια και σοκολάτες. «Στόχος» ήταν συνήθως κοπέλες που «απαντούσαν» με σερπατίνες.
· Στην άλλη πλευρά της πόλης ανάμεσα στις συνοικίες του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Τρύφωνα γινόταν ένα κοινό πανηγύρι, κυρίως για τους νεότερους. Εκεί την τιμητική τους είχαν οι κορδέλες, οι σερπαντίνες, τα ιδιαιτέρως θορυβώδη όργανα, αλλά και ο καλαμποκοπόλεμος (ντάρι).
· Επίσης, την περίοδο αυτή η Ελληνική Λέσχη διοργάνωνε έναν φιλανθρωπικό χορό για την ενίσχυση του νοσοκομείου «Άγιος Χαράλαμπος».
· Ήδη από τα μέσα του 17ου αιώνα ξένοι περιηγητές που επισκέφτηκαν τη Σμύρνη έδιναν περιγραφές για τα καρναβάλια και τα γλέντια, ιδίως των εκεί Ευρωπαίων. Σύμφωνα με έναν Γάλλο περιηγητή: «Η τρέλα που πιάνει τους Ευρωπαίους της Σμύρνης την εποχή των καρναβαλιών δεν έχει όρια. Βλέπει κανείς κάποτε προσωπιδοφόρους γυμνούς χωρίς πουκάμισο, μουτζουρωμένους να διασχίζουν τις ελληνικές συνοικίες, όπου περνούν τις νύχτες τους, πίνοντας, τραγουδώντας και χορεύοντας με συνοδεία βιολιών.
· Τόσο εξωφρενική φάνταζε η εικόνα, ώστε οι Τούρκοι μιλώντας για τις Απόκριες τις αναφέρουν ως «εποχή, κατά την οποία οι Φράγκοι τρελαίνονται» πιστεύοντας πως οι παραφροσύνη αυτή είναι αρρώστια που πιάνει τους Ευρωπαίους ορισμένη εποχή!
· Στην Ερυθραία παρόλο που σχεδόν ποτέ δεν φορούσαν κουδούνια –το έθιμο το βρίσκουμε μέχρι σήμερα στη Σκύρο, τη Θράκη, τη Δράμα, το Σοχό, σε χωριά του Παγγαίου, κ.α.)–, τους μασκαράδες τους έλεγαν «Κουδουνάτους». Ειδικά στα Καράμπουρνα ήταν «Μουτσούνες» ή «Μουτσουναργκιές».
· Ας έρθουμε όμως στο «σήμερα». Για τον Σύλλογο Μικρασιατών Κρήτης «Άγιος Πολύκαρπος» θυμίζουμε την εκδρομή στην Σμύρνη 1 με 4 Μαϊου. Θα είναι η πρώτη χωρίς την αγαπημένη όλων Αρχοντία Καμπριάνη για την οποία τελέστηκε με ευλάβεια το 40ημερο μνημόσυνο.
· Όσο για τους Αλατσατιανούς, όπως αναφέρει ο Τζώρτζης Τσούμπας «μερικά από τα κειμήλια που ήρθαν από το χωριό μας, τ’Αλάτσατα και την Ερυθραία, στην στέγη του Συλλόγου Αλατσατιανών Ν.Ηρακλείου, φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού.»
Να Να μου επιτρέψετε να αφιερώσω τη σημερινή στήλη στη μνήμη μιας καλής φίλης και άξιας γυναίκας! Σύζυγος Μικρασιάτη του Ηρακλείου, η Στέλλα Σαμιώτη, «έφυγε» στα 62 της χρόνια από τη ζωή! Πιο «φτωχό» το Ατσαλένιο, πιο «φτωχή» η Σύλλαμος. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά…
Source link
